Tajga płonie

To chyba pierwszy mój pesymistyczny wiersz, ale i takie się zdarzają. Zapraszam do poczytania.

Ktoś wczoraj rzucił news z piątej ligi
i słał go mową niezbyt natchnioną,
że niby w Rosji gdzieś na północy
jest wielki pożar i drzewa płoną.

Nie wiem czy przejął się ktoś tą wieścią,
uronił łezkę, załamał dłonie,
że setki kilometrów od Moskwy
straszna jest susza i tajga płonie.

Tu płynie życie śmieją się twarze,
powstają wiersze, strzępki facecji,
a tam przy kole podbiegunowym
dymi już obszar wielkości Grecji.

Setki ton co2 idą w górę,
wiekowe sosny bezgłośnie płoną,
a wiatr harcuje niosąc pożogę
węgląc co chwila nowe bierwiono.


I tylko smutek i brak nadziei.
Białe niedźwiedzie nicość pochłonie,
gdyż tam gdzie wczoraj wieczny mróz trzymał
temperatura jest jak w Lizbonie

Na Tytaniku znów gra orkiestra.
Bez gór lodowych płynie pięknotka.
Nikt nie uwierzy, że pójdzie na dno
tylko dlatego, że ich nie spotka.

Pozdrawiam gminnie, ale tym razem bez uśmiechu.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2020-01-27 Dodano: 2020-07-27 11:42:46

Ten wiersz przeczytano 2225 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie