UT, RE, MI, FA, SOL, LA

Piękno życia, harmonia z naturą i wibracje miłości
oraz szczęścia, nic nie dzieje się bez przyczyny, nad
tym wszystkim pieczę sprawuje Opatrzność Boża, z
podobaniem pięknego wiersza, pozdrawiam serdecznie.

Piorónku, przepiękny wiersz!
Metaforyczne nawiązanie do postaci Augusta Rusha.
Poezja i jej rola. Poezja jest darem od Boga.
Zostaliśmy wyposażeni, jako ludzie w talenty (cnoty),
które niosą przesłanie. Poezja na pewnym etapie jest
jak wiara. Możemy ją chłonąć zmysłami. To siła, która
jest ulotna i chwiejna, lecz przybliża nam świat i
ludzi. Nie znamy Boga, ale wierzymy. Jesteśmy
przekonani, że istnieje.
W poezji rozkwitamy. Podmiot liryczny w naszych
wierszach ulega metamorfozie. Czuje i widzi więcej.
Tworzy, na bazie wrażliwości duszy... ulotnej, lecz
jakże absorbującej nasze myśli. Powstaje symfonia.
Poezja zachwyca, porusza i skłania do przemyśleń. Jest
ekfrazą życia.
Zapisuje w wersach za pomocą słów, to co jest
niewypowiedziane. Przenosi nas w inny wymiar. Słowa
jak nuty zapisane na pięciolinii.

Piękna, szlachetna dedykacja. Z serca dziękuję Ci, że
zechciałeś mnie wymienić w gronie poetów tego portalu.
Wszyscy piszemy, co nam w duszy gra.

Puenta doskonała. To niewidzialne przesłanie, a jednak
wyrażone w metaforze poetyckiej.
Nasze dusze czują... są interaktywne i wrażliwe na
słowo. Poezja jest pokarmem dla duszy. I nic tego nie
zmieni... tak długo, jak będą pisać dla nas poeci.
Poezja jest muzyką dla naszych serc. Uszlachetnia.

Jestem pod wrażeniem Twojego wiersza i jak widać po
komentarzach, nie jestem odosobniona.

Serdecznie Cię pozdrawiam

piękny wiersz- mamy narzędzia do współharmonizowania
ze światem. Nie zawsze chcemy je prawidłowo
wykorzystywać.

Hej! Isana

Ja, osobiście już nie myślę,
pisząc treści, same układa
odkryty zbiór kolorem sztuki!
Jednym wzorem. Nieszablonowo

Bóg! Istnieje i cieszę się,
że rozmawiam z nim. Wierzę!

Dziękuję za zajrzenie i podzielenie się, swoim
komentarzem pod treścią.

Pozdrawiam cię!

Kiedyś nawet nie pomyślałam
o tym, że będę brylować miedzy wersami i malować
słowem obrazy.
Przypadek, czy losu zrządzenie?
Często myślałam nad tym.
Dziś wiem, że nic nie dzieje się bez przyczyny.
Wierzę, że Boża Opatrzność czuwa nade mną.
Dobry przekaz wiersza zatrzymał mnie na dłużej.
Pozdrawiam Sebastianie

Witaj, JaSnA7

Tak, tak! Zdecydowanie masz rację, a ja spróbuję ją
uprościć, swoim komentarzem dając, tym samym odkrycie.

W każdym rodzaju muzyki są inne wiązki liter tworzące
słowa, frazy ze zdaniami, próbując dopasować
człowieka, który zaprogramowany jest inaczej, nie tak
samo, bo każdy rezonuje na czestotliwości, jaka jest
do niego idealnie dopasowana.
Z dziewięciu znamy tylko siedem, a dwie ukryte, to
połączenie siedmiu, słońca i księżyca. Tam jest moc!!

Dziękuję ci bardzo za pozostawiony komentarz wraz z
refleksjami zamieszczonymi pod tekstem.

Pozdrawiam cię !

Masz rację Piorónku zbójnicki...
Bóg nam dał wiele, czasem o tym wszystkim nawet nie
wiemy, albo zapomnieliśmy przez wieki istnienia.
Istnieją wibracje, które mogą wiele zdziałać. Pod
wpływem tonów muzyki odczuwamy to, co do nas mówi.
Te wibracje układają się w słowa, wiersze...
Energia jest w nas i wokół nas.
Dzięki wibracjom, możemy nawet sami się leczyć...
Pozdrawiam.

Jovi/Urszula.
Tak! W taki oto sposób można lawirować, będąc w jednej
częstotliwości ze wszystkich, poznając 'coś', co
nazwać możemy pierwiastkiem od samego Boga.

Dzięki , Ula, za poczytanie i pozostawienie
komentarza.
Pozdrawiam cię ciepło!

W zgodzie i harmonii z naturą, której jesteśmy częścią
wibrujemy pięknem i miłością, które płyną niczym
symfonia światła docierając do najciemniejszych
zakamarków zagubionych dusz...

Pozdrowienia Piorónku :)

Sturecki, dziękuję za zajrzenie i pozostawiony
komentarz. Tak! Dotyczy tego, o czym właśnie napisałeś
i jest mi bardzo miło, że zechciałeś się podzielić
swoimi myślami.

Pozdrowienia

Prezentacja uniwersalnego piękna życia, podkreślająca
jego harmonię, wibracje i nieuchwytną esencję miłości.

(+)