WĄTŁA NIĆ

nazywane tłem
w poprzek snów odkryta kołdra
syreny pożegnań i powrotów
wypuszczone osy brzęczą
śmiercią drążą
we łzach się przegląda
odsłania miejsce uciekających
plecy krajobrazów dźwięków opamiętania
i w krystalicznie czystym spojrzeniu

i tego nie wiesz
że księżyc wiruje jeszcze na zwłoce wichru
a barwy mają linie warg w uśmiechu
bo za ptakami spłoszonymi tworzy się wyspa w powietrzu
drugi brzeg i zawsze pod prąd przypływ
zobacz! napełnia się światłem
za myślą każdą twoją biegnę
cicho

wśród twoich rzęs drżę
wygrzewam się w kącikach
wiem! niebo nam spadło
i trudno iść promiennie
ściemniało podzielona ziemia
krew i serca wypiła
ale dzika róża z wątłej nici
otwiera pamięć biegniesz placem odwagi

sufler gęsta zamieć serca
rośnie płomiennie nocami a w dzień błękitnieje
i zazieleni co niegdyś bez troski bez

za oknem znów pada śnieg
pięknie

/UŁ/

napisany 28.01.2009 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2010-01-28 09:12:22

Ten wiersz przeczytano 1092 razy

Oddanych głosów: 26

Rodzaj Nieregularny Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie