...

Kiedym Cię obaczył w tej chwili pamiętnej
Wyglądałaś tak pięknie niczym majowy poranek
Ilem razy wspominał o tej chwili niezmiennej
Wielbiłem Cię czule niczym kochanek...

Moją księżniczką w kasztanowej koronie
Ty jesteś, obleczona w cynamonowe wonie
Za wzrokiem Twym bezwiednie podążam
Lecz zaczekaj, nie nadążam...

Dokąd spojrzenie swe ze mnie odwracasz?
Dlaczego tak smutno się w nim zatracasz?
Czym względy Twe nagle tak utracił?
Dlaczegom tak Cię, o Najdroższa zasmucił...

Widzę jak odchodzisz w drogę sobie tylko znaną
Nie odchodź! Zaczekaj! Krzyczę za Tobą
Lecz widzę, zostałem sam ze sobą
Przemierzasz nieustępliwie drogę sobie obraną...

Czuję jak upadam twarzą na błotnistą ziemię
Zimną i samotną jak księżyc na czarnym niebie
Upadam przygnieciony ciężarem goryczy
A Bóg na swym tronie, mego bólu, nie słyszy...

Wieczność jest jak jedna pełna tęsknoty noc
Sekunda jest jak ogrzany Twoim ciepłem koc
A ja między nimi zagubiony, spoglądam pustym wzrokiem
Gdzieś poza te wymiary, by iść za Tobą równym krokiem...

Powoli wstanę i z zimnych objęć samotności się wydostanę
Pozbieram się i ślady Twe wpisane w moje przeznaczenie
Na piasku pustyni nawet najodleglejszej odnajdę
Takie Ci składam przyżeczenie...

autor

Xymox

Dodano: 2007-02-21 22:20:32

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie