***

Leży na jedwabiu jak piórko...
delikatny...
wiatr mógłby unieść...
lecz targa ludzkie myśli...
nie wiadomo,
czy wolno kochać...
bo wiatr nie żyje w zgodzie...
z tak przepiękną ciszą,
tak ja nie żyję w zgodzie z Tobą...
leżąc oboje na jedwabiu...
świat się zmienia...
myśli się zmieniają
jak i podejście do ludzi inne.
Leżąc na jedwabiu...
jestem płatkiem róży,
który jest szarpany przez ludzką niedolę...
wlany po wszystkich...
dziwnych zakątkach świata.

autor

Papa_Dance_Ona

Dodano: 2007-02-04 16:17:09

Ten wiersz przeczytano 484 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Bez rymów Klimat Obojętny Tematyka Świat

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie