Wiersz czterdziesty pierwszy
Człapię po świecie
trochę naokoło
nic nie rozumiem
żeby nic nie wyjaśniać
wiele nagrzeszyłem
trochę dobra dałem
uciekam w samotność
gdy mnie
miłość goni
słowami ranię
i pocieszam
żałuję że
myślę tylko o sobie
ale ten żal
przychodzi zawsze
za późno
czy naprawdę
muszę taki być
mogę
być inny
lepszy
ja
współczesny człowiek
autor
neplit123
Dodano: 2015-02-05 14:38:31
Ten wiersz przeczytano 789 razy
Oddanych głosów: 12
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (16)
Fajna refleksja