Wrona i wilk

Wrona spotkała wilka,
Zamienić z nim chciała słów kilka.
Przysiadła więc obok na krzaku
I skrzeczy do niego: "Cwaniaku,
Co słychać w leśnej gęstwinie,
Gdzie wilk z okrucieństwa słynie?"
Wilk rzecze łypiąc na wronę:
"To plotki są niepotwierdzone.
Wilka się bać nikt nie musi,
No chyba, że go kto zmusi,
Skrzecząc mu jakieś androny
Tak, jak to czynią wrony."
I wystarczyła mu chwilka,
By wyrwać wronie piór kilka.
Od tego czasu wrona
Na wilka jest obrażona
A jej krakanie wiatr niesie
Po całym niemal lesie.

autor

Farurej

Napisany: 2010-02-13 Dodano: 2011-02-21 16:17:32

Ten wiersz przeczytano 946 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie