Wybacz mi Panie

wybacz mi Panie jeżeli błądzę
lecz gdy dorosłem idę swą drogą
pamiętam babcię innych pomrocze
wierzyły w bożki co z nas pochodzą

księży po rękach wciąż całowali
jakby w nich Boga nagle ujrzeli
i że są przecież tak elitarni
lecz nie widzieli w nich epidemii

na tą zarazę ogarnia trwoga
za darmo nie ma żadnej posługi
a przecież wszystko jest w imię Boga
nie masz pieniędzy to próżne trudy

kasta straciła prawie morale
najbardziej cierpią tu nasze dzieci
bo pedofilia ku niebios chwale
skryta pod dywan potem wyleci

Pan Jezus nigdy nic nie budował
swoje owieczki pasał na łące
nakarmił chlebem tkwił na rozdrożach
nie było żadnych jakichś zarządzeń

dziesięć przykazań co Bóg nam nadał
także zmienili by można kupczyć
dziś złoty cielec lecz wiara słaba
wszystko uległo nagłej erupcji

dlatego idę zawsze swą drogą
mnie innych mowy nie podniecają
gdy spojrzą w niebo pieśni zawodząc
czuje spojrzenie co nie jest marą

autor

Art123

Napisany: 2018-09-01 Dodano: 2018-09-01 11:57:06

Ten wiersz przeczytano 1230 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie