Wybacz Żono

Wiersz 1991 r. dedykowany mojej Żonie - aktualnie byłej żonie - Małgorzacie S.

Wybacz Żono, ze mnie człek nieskładny.
- Próbuję tylko pisać - nie grzesząc w uczynkach,
nie dosyć umiem kochać, nie dość – stroić żarty,
że być może, nie dosyć – dbam o swego synka.

Wybacz żono, ze mnie człek szalony.
Nie umiem – jak pragniesz – zarabiać milionów,
a w życiu sobie radzę nie lepiej – lecz gorzej.
(Upadam – jako człowiek... – jednak nie w pokorze).

Wciąż lękam się przyszłości, gdy próbuję zgadnąć,
czy pieniądz pójdzie w górę – czy pójdziemy na dno.
Że wszystko to jest prawdą… [ - bo zgadywać zdołam,
że życie nasze - w banku... (- niepewne jak dolar)]

A Ty – Boże, że czasem w swoją wielkość wierzę
- aby popadać w obłęd: w swoją przepaść - zagoniony - spadać
- jako zwierzę.

Między Bożym Narodzeniem, a Nowym Rokiem 1991

autor

Wiktor Bulski

Napisany: 2018-12-26 Dodano: 2018-12-26 00:32:40

Ten wiersz przeczytano 1111 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Rodzina

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie