Wyznanie niemiłości

Wiatr wciąż targa pasma burej mgły,
Szloch przeciągły słychać w jego szumie.
Kochałbym cię w taki wieczór zły,
Ale kochać już dawno nie umiem.

Ja już w piersi czuję śmierci chłód,
Co mnie wabi spokojem z oddali...
Zimne serce mam. Czy Ci ten lód
Jakimś czarem się uda rozpalić?

Jeśli widzisz w moich oczach blask –
To jest tylko Twych oczu odbicie.
Mnie pisany już kończy się czas,
A przed Tobą jeszcze całe życie.

Miałem serce otwarte na świat,
A świat sączył weń nektar zatruty.
Jaki na tym gruncie wzejdzie kwiat? –
Kwiat przeklęty – szaleju cykuty.

Dzieli nas nie tylko sporo lat,
Lecz i bólem wypełniona przestrzeń.
Mógłbym porwać Cię na deszcz i wiatr...
Czy chcesz marznąć na deszczu i w wietrze?

Nim odtaje w żarze serce me,
Niewzajemne Cię ognie spopielą.
Jak rozpalić chcesz lód mój, mą mgłę?...
Inny da Ci pierścionek i welon.

autor

jastrz

Napisany: 2020-03-15 Dodano: 2020-03-16 00:42:19

Ten wiersz przeczytano 2001 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie