Zaginął pies

Pies cherlawy Józio, co krótki miał łańcuch,
gdy go zerwał, dużo szczekał bez przyczyny.
Na salonach jął się popisywać w tańcu,
a poczucia taktu nie miał odrobiny.

Zaczął z ludzi wokół jawnie się wyśmiewać,
bo on przecież taki czysto jest rasowy,
a tu nikt nie umie tańczyć ani śpiewać.
Ich ubrania też już dawno wyszły z mody.

On papiery po rodzicach i medale
ma na pewno, tylko wcale o nie nie dba.
Ma ogładę i kulturę, wiele zalet,
niejednemu może z gracją dać po zębach.

Tak właściwie, to mu wszyscy tutaj wadzą,
on przejmuje teraz władzę nad podłogą!
Aż się znalazł jeden śmiałek mądrze radząc,
by z podskoku z całej siły tupnąć nogą.

Nie szanuje tutaj nikt takiego Józia,
lepiej będę sobie dalej siedział w budzie!
Żartowałem, a wy wszyscy na mnie: huzia!
Czy nie znacie się na żartach, co wy? Ludzie!

Wszak nikogo nie obchodzi, że mam talent,
już nie cieszę się z idącej szybko wiosny.
Niepotrzebnie tylko ludziom nawtykałem
i wydało się, że... jestem tak żałosny!



Na salonach teraz bardzo nudą wieje,
nikt nie wznieca wojen, wiatru ani kurzu,
życie towarzyskie prawie nie istnieje.
Tak nam smutno i tęsknimy? Wracaj Józiu?

Jeżeli komuś brakuje Józia, możemy wspólnie wyznaczyć nagrodę za jego odnalezienie.

autor

canna

Napisany: 2016-03-01 Dodano: 2016-03-06 18:22:36

Ten wiersz przeczytano 1755 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Satyra Klimat Ironiczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie