ZAKLĘCIA

Zaklęcia

miałaś nauczyć łagodności
czułości rannych i wieczornych powitań
ręce na szyi tak z szeptem zaplatać
w znaki wielomowne
obietnice spełnione
plastrem warg chłodzić skronie

miałaś nauczyć pragnieniem silniejszym od zaklęcia
otwierać miłości sezam
dotykiem kwiatu jabłoni powodować
odlot burzy spod okna
odczytywać tajemnice znaczeń nasienia
dojrzałego owocu gorzkiego słowa

miałaś nauczyć napojem miłosnym
dzban napełniać po brzegi
noc wpinać zalotnie we włosy wiersza
pocałunkiem z zawiei snu
ocalać co jest do ocalenia
zapominać godne zapomnienia

miałaś nauczyć oczekiwania
radości jasnego domu
łyżki noża i szczypty soli
stawiać tamy w potoku samotności
zmieniać barwy nieba spojrzeniem
odgadywać znaki czasu

a tu plączą się pory życia ze świata stronami
kolejna wojna zamienia role krwi i cienia
czas głodu i pogardy
krzesząc ogień w starych bliznach
sięga z laserową precyzją
prawd zamkniętych w bólu
słów w kamiennych posągach

nie spiesz się już miła...

już w locie niewinne gołębie
z listami białej śmierci
na skrzyżowaniach dróg
samozwańcy i brodaci drwale
ścinają drogowskazy świata

autor

polle

Dodano: 2004-11-18 21:25:55

Ten wiersz przeczytano 796 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie