Zakochana w wietrze
Urodziłam się z wiatrem..
Wiatr mi w życiu zawsze towarzyszy
Lubię jego smętne zawodzenie
Lubię nawet słuchać jego ciszy
Wtedy daje takie ukojenie
Lubię ostro z wiatrem iść w zawody
Ścigać się z nim aż do utraty tchu
Pokonywać razem w lesie kłody
Odpoczywać przyjemnie tak na mchu
Lubię gdy mnie cudnie lekko pieści
Jak kochanek ten jeszcze nieśmiały
Lubię jak liśćmi cicho szeleści
Lubię gdy wieje jak oszalały
Lubię rankiem gdy w okno mi stuka
I na spacer do siebie zaprasza
Lubię jak czegoś po niebie szuka
Lubię jak moje myśli rozprasza
i kocham jego śpiewy, zawodzenia, ciche szumy, drżenia...
autor
Zakochana w wietrze
Dodano: 2018-01-11 06:08:00
Ten wiersz przeczytano 1387 razy
Oddanych głosów: 19
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (21)
piękny i pełen ruchu wiersz ma nawet akcenty dźwiękowe
przy czytaniu ale to nasz język szeleszczący na to
pozwala
Piękny wiersz Ja również lubie muzykę wiatru
Potrafi byc twórczy ale ... jak nie zwiewa wszystkiego
po drodze
Pozdrawiam z usmiechem życząc miłego dnia Łucjo
Przepiękny wiersz. Miłość do wiatru, do przyrody, do
życia. Ubrana w bardzo piękne słowa. Tylko Cię
chwalić. Sorry za komplementy, ale tak to czuję, po
przeczytaniu tego pięknego wiersza.
Pozdrawiam. Miłego dnia ;)))
jak to wiatr
przeleci,przeszyje,popieści i odleci w:)
Wiersz wyjaśnia twojego nicka.
Najbardziej cenią wiatr żeglarze.
Przynosi też ulgę podczas upału.
Towarzyszy nam przez całe życie gdy jesteśmy poza
domem. Podoba mi się Twój wiersz.
Powiedz, czy odstrasza Ciebie mój awatar?
Co powstrzymuje Ciebie, aby przeczytać np. Mój ostatni
wiersz „Cmentarne refleksje”?
Pozdrawiam serdecznie i życzę udanego dnia. :)
Podziwiam to polubienie wiatru.