Zasłuchani w moich słowach wnukowie

Każdego dnia tyle piękna się wokół nas dzieje
Jest lutowa biała zima, słońce ciepłem grzeje
Wszystko cokolwiek byśmy nie nazwali
Jest cudownie, widzę piękno, w sercu ogień się pali

Pytacie mnie moi mali kupidynie, o moje dzieje
Pytacie dziadka co czynię, że wasze co dnia serca grzeję
Jestem przy was chłopcy w miłości, nigdy w intrydze
Chce waszego szczęścia, ja ją w jasność widzę

Wasze życie winno ulegać w piękne odmiany
Chce by to był wir życia , a nie constans szary
Chce byście kochali gorąco, jak ognia płomienie
Byście studzili uczucia w ambrozji i dobrym winie

Pragnę byście dosiedli wiatru, z nim w niebo szybować
W zasnutych ciszą zieleni , głębiną buszować
Modle się by życie było barwne jak wstęga długa
By obejmowały was strumienie słońca, nie szaruga

Nocą niech wam towarzyszą gorejące gwiazd oczy
Pragnę także stabilizacji, niech się z wami toczy
Płynąć życiem bez wirów, omijać lotosy
Zaczynać żyć od wiosny i krokusów , po jesienne wrzosy

Żyć godnie z innymi, własnym kierować się losem
Obejmować rękami piękno, w złym się nie zatracać
Słuchać mądrych rad, odpowiadać rozumnym głosem
Kochać, miłować dziewczyny, do czerni nie wracać

Takie sobie pogaduszki co wieczór opowiadam
Mali mnie słuchają, buzie ich rozdziawione
Ile im się z moich życzeń w życiu sprawdzi
Pragnę wszystko i to było by dla nich cudem


Autor:knipser-slonzok
http://www.slonzok.mojezdjecia.net/blog/

Są w moim życiu piękne chwile, że jestem ich rówieśnikiem, i to jest piękne

autor

slonzok

Napisany: 2011-02-19 Dodano: 2011-02-21 06:43:48

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Monolog Klimat Ciepły Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie