ZIELNIK PAMIĘCI /bajka/

Róża zasnęła.Płonęły nikłym światłem jej obrzeża.
Płatki skulone w jasnych stronach wierszy,
bo noc wołała, później i wcześniej strach i śmierć.
Wiatr z ich szelestem zwierzeń się bawił.
Przewracał, szukał, kradł pocałunki śpiące.
Zapachem przejęty rozszumiał się, gwiżdżąc radośnie,
wybierał pogodne. Zbierał tylko upał wspomnień.
W cieniu blizny otwarcia księgi pamięci,
pieścił nieustannie barwy oddechem, by nie zwiędły.

Letni taniec powietrza, wyrwał słowa drżące, zapomniane, jak płonące skrzydła.
Obudzone ciepłe smugi, piękniały z natchnienia.
Przedziwna ceremonia serca. Muzyka niosła smaki ogrodu.Odkryte źródło wyssało czarne.
Rozpromienił się zachwyt,
aż pękły ramiona w okruszku łodyżki.
I coś prawdziwego nabrało sensu.
Cisza pierzchła w zdziwienie - błysk ożywia zielone?
Z gipiury suszki, odpadł smutek.
Rozum nie pojmuje - dusza daje i bierze.

W każdym szczęściu.
/UŁ/

Łódź.12.12.2007 ula2ula

autor

ula2ula

Dodano: 2010-06-30 00:17:35

Ten wiersz przeczytano 1304 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ciepły Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie