Zmiennicy czyli poranek i południe

Czekając na lato żyjąć wspomnieniami i podpierając się wyobraźnią pragnę ...

Czasami poranek bywa tak zmęczony
że nie daje rady choćby tylko wstać
Przez słońce jakoś w końcu uproszony
przymuszony niewyspany musi trwać

Chwiejnie w oddali stoi oparty o drzewa
powoli odpala pierwszego papierosa
Mgłę którą leniwie z siebie wyziewa
biernie wdycha zachłyśnięta nią rosa

Kwiaty z ulgą w końcu mogą się rozłożyć
przypominają roztargnione jeszcze sobie
jaki kolor stroju wypadałoby założyć
czekając aż pszczoła cokolwiek podpowie

Jakie kolory tego ranka będą na topie
czy falbany nadal w modzie czy koronki
Słońce suszy ich piżamki i zabiera popiel
czyżby smukłe kształty tali może dzwonki

Tańcząc na wybiegu w światłach jupiterów
krople rosy soczewkami złocistego słońca
nasztachane wyziewami obok moskitiery
w pajęczyny się co chwilę komar wtrąca

Gdy poranek wciąż nerwowo zerka za zegarek
Wszak odbębnił swoje niecierpliwie czekał
Słońce zenit swój osiągnie i poczyni zmianę
Przyszło w końcu i południe skoro tak dopieka

Gdy południe dzierży wartę nad łąkami
Bawiąc się w kucharza kurkiem słońca kręci
Nieźle smaży zachwycając się pączkami
Oblizując palce z rosy na wypieki dzieli chęci

Może powstanie ciąg dalszy czyli wieczór i noc

autor

Arturro

Napisany: 2019-12-13 Dodano: 2019-12-14 08:14:24

Ten wiersz przeczytano 986 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Wolny Klimat Melancholijny Tematyka Przyroda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie