Znaki

Odpowiedz proszę, kim dla ciebie jestem?
Czy tylko pyłem w zaprószonym oku,
czy też jak ogień, woda i powietrze –
niezbędny życiu, choć budzę niepokój.

Stworzyłaś mnie na podobieństwo marzeń,
ze złotych myśli tkałaś sieć pajęczą,
by swoim blaskiem jak dzień przez witraże
malować freski z kolorowych tęsknot.

Nie dla nas wspólne przeżywania nocy,
ni powitania przy zaspanych rankach;
niedane nam się w jedno przeistoczyć –
ja twój kochanek, moja ty kochanka...

Już niemożliwe zmienić bieg historii,
zasypać przepaść, która nas rozdziela,
wstrzymując zegar, by na chwilę zwolnił
w codziennym pędzie poczęć i zamierań.

Cóż pozostało znakom zapytania?
Błądzą po nocach powplatane w wiersze,
nim zaprzestaną w końcu się osłaniać.
Odpowiedz teraz, kim dla ciebie jestem?

autor

abandon

Napisany: 2014-06-28 Dodano: 2018-11-16 11:40:13

Ten wiersz przeczytano 1807 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Sylabotoniczny Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie