Zrozumieć, by umieć
Świat nam pojaśniał, zakwitły nadzieje,
wstaje przyroda, więc budzi się wiosna,
a mnie tak czasem w myślach pociemnieje,
gdy pamięć sięgnie do tych smutnych
rozstań,
Choć rezygnować nauczyło życie,
serce myśleniu nie da się omotać
i nawet kiedy na nic już nie liczę,
w szczelinach duszy czai się tęsknota.
Co śmierć zabrała, tego już nie zwróci,
łatwiej zrozumieć i poddać się stracie,
lecz gdy rozstanie, cień na miłość
rzuci,
kusi nadzieja że można inaczej.
I pewnie można gdy szczere zamiary,
oczekiwania ambicji nie drażnią,
posłuchać duszy, nie komórek szarych,
bo miłość w sercu jest, nie w wyobraźni.
autor
karat
Dodano: 2012-04-23 07:46:50
Ten wiersz przeczytano 836 razy
Oddanych głosów: 29
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (22)
Umieć kochać,właśnie nie każdy tak umie
miłość sercem przecież odwiecznie pisana
dopóki ktoś tego dobrze nie zrozumie
pozostanie w sercu tylko wielk rana.
Pozdrawiam ciepło.Pięknie napisales.
Dobrze oddany temat. Zgadzam się z Tobą również że
kiedy miłość jest w sercu to wtedy można wszystko.
Pozdrawiam:)
miłość w sercu jest.. a nie w wyobraźni
pozdrawiam serdecznie:)
Bo najtrudniej żegna się z tymi, którzy żyją i jeszcze
tkwią w naszym sercu...
Piękny wiersz. :)
Miłość dostarcza takich pięknych wzruszeń
kochajmy wszyscy i sercem i duszą.
"I pewnie można gdy szczere zamiary,
oczekiwania ambicji nie drażnią,
posłuchać duszy, nie komórek szarych,
bo miłość w sercu jest, nie w wyobraźni"
A GDY ZABRAKNIE MIŁOŚCI??
wyobraźni też nam wiele będzie potrzeba:)
Ano tak...miłość jest w sercu...