* (bezwstydnie...)

bezwstydnie podglądam siebie
przez różne dziurki od klucza
przez uchylone drzwi
i zamknięte


czając się jak uczeń
pod gabinetem dyrektora


i jak dziecko sikając ze strachu
ukrywam się w szafie, przed wampirem chodzącym po pokoju
przez dziurkę od klucza widzę ciemność
czerwone opętane oczy
rozbiegane jak reflektory aut
po ścianach



wstrzymuję powietrze i
boję się oddychać








a gdy nie ma już drzwi
albo są tak bardzo na oścież
że razi mnie ból
patrzę przez rozczapierzone palce dłoni
w szparach pomiędzy widzę plastry człowieka
każdy starannie wykrojony
i zupełnie niesamodzielny

autor

Marta Surowiecka

Dodano: 2009-06-24 22:57:19

Ten wiersz przeczytano 632 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie