gdyby nie...

zaprosiło mnie Życie
do siebie na przyjęcie
- obok Celu usiądę,
bo z nim dobrze mi będzie.

tylko, że niespodzianie
rozminęłam się z Celem,
nawet na mnie nie spojrzał
wielbicielek miał wiele.

Szczęście było zajęte
zapatrzone już w Miłość,
ale Strach był samotny,
więc mnie tam usadziło.

i tak siedzę struchlała
przed Jutrem i Starością
przed Chorobą i Zdradą
zazdroszcząc lepszym gościom.

*

gdyby nie małe okno,
na ogródek z Fantazją
dawno by moje krzesło
się pode mną rozlazło.

autor

Alicja

Napisany: 2005-10-25 Dodano: 2005-10-26 00:01:39

Ten wiersz przeczytano 1184 razy

Oddanych głosów: 69

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie