A jednak jestem.....
Czarna rysa na diamencie
szlif rozpaczy
odeszła miłość
pozostawiła cierpienie
Jestem zasuszonym kwiatem
w dzbanie goryczy
jestem pustką
wyjałowiałe pole smutku
A jednak jestem
autor
Anna-Przeworsk
Dodano: 2008-12-09 13:09:41
Ten wiersz przeczytano 575 razy
Oddanych głosów: 16
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (3)
Jesteś i trwasz...piekna miniaturka!
W Twoim wierszu przelałaś smutek bardzo dobrymi
metaforami, JESTEŚ mimo wszystko... ( myślę, że
powinno być - "wyjałowione" - to tylko sugestia).
Przejrzysty przekaz.. klimat wiersza zimny, ale
zakończenie wiersza opotymistyczne jednak