Niepomna
pragnień moc
rozlała w sercu
kochanka
niepomna przestrogi
oddała żar
pożądanie
ramiona oplotły
jak sieć pajęcza
słodkie kochanie
pogrążona w oceanie
miłości
zapomniała
że jest wiedźmą
autor
Baba Jaga
Dodano: 2017-02-08 21:52:38
Ten wiersz przeczytano 1491 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (37)
Przecież wiedźma też człowiek:))
Pozdrawiam
hehe :) ale wiedźma też może kochać :) a może rzuciła
czar na kochanka? pozdrawiam
zaskakujące zakończenie- współgra z nickiem
Wiedźma z dobrym sercem. Pozdrawiam serdecznie.
zaskoczylas puenta:)
pozdrawiam
Kto dołki kopie
sam w nie wpada ;-)
Pozdrawiam
Oj zapominamy się czasem, zapominamy :))
Pozdrawiam.
Zapomnieć się czasem bywa fajnie!
Pozdrawiam!
Czasami jestem Hexą ...
Promiennego dnia:)
Jak mogła zapomnieć? :P Okropnie tak zapomnieć xD
Milosc ma wiele twarzy, ta mnie przestraszyla.
Pozdrawiam
Mnie się podoba, trochę wiersz niespodzianka.
ponoć z tym przyrządem, na którym siedzisz, każdej
kobiecie jest do twarzy. a w miłości - chyba lepiej z
wiedźmą niż z barankiem. pozdrawiam
Może się podobać. Pozdrawiam Babo Jago
Dziękuję za miłe odwiedziny.:)