*** /przyjdź nocy opierzona/

...Dlatego ja. Przepraszam, że o sobie, ale w
kontekście Wiersza - msz.

Dlatego wolę: być sam. Niech śnieg nie zakwita.
Odgaduję imię mojej samotności. Szukam odpowiedzi na
niezadane pytania. Prawda przecieka przez palce, a ja
pragnę potęgi, która wytryśnie czarną krwią z
otwartych ran. Po co mi kłamstwa. Po co? Wolę być
pustką i nędzą. Światem, którego się lękam, poświęcony
sam sobie w ofierze.

Nienawidzę kłamstw.

Przepraszam za rozpisanie (rozpasanie).

Wspaniały Wiersz, jak zawsze tutaj :-)

Po pierwszej zwrotce można u Ciebie zakochać się w
zimie, jednak później coś w gardle ścisnęło. Mocne
przenośnie, zarazem piękne.

Wymowna, piękna refleksja, " przyjdź nocy opierzona
czułą mgłą rozpłynę się w boskich ustach", z
podobaniem czytam.

Jak zwykle, z wielką przyjemnością, jest móc
przeczytać Twój wiersz Wando. Pozdrawiam

Przeczytalem z uwagą - takze kom. Pasansa. Noc odkrywa
i ukrywa. jest dla wielu sraw - niemoznoscią - i przez
niemozność - staje sie nową mozliwoscią, wyzwoleniem -
"przez" i "do" - i "dla".
Wiem ,ze taki sposob poslugiwania sie przekazem -
jakoś sie nazywa, powiem tylko, ze zapis jest tym
razem - cudownie bezinterpunkcyjny.
dla podsumowanie - powiemjeszcza, zechcialbym byc z
kobieta, ktora tak czuje świat, takim go zna - i takim
swiatem - pisze poezję. - oczywiście; bądźmy powazni:
nie jest to ani pierwsza moja - ani kolejna propozycja
pozannia.
Po prostu - oglądamy się - jako jednostki gatunkowe
(tak celowo) - przez wiersze.
wrazliwosci, umiejetnosci patrzena, pisania - mozna
się nauczyć (na Uiwesytecie) a mozna je takze
zatracić. - Bardzo wiele zalezy od swiadomosci i woli
ucznia. Doktorat, profesura - to daje nowe -
nieistniejace wczesniej mozliwosci.
Pozdrawiam serdecznie Wando:) - dolączając
wyjasniające "przepraszam"...

Przepiękny wiersz i metafory
Poruszasz Wandeczko.
Pozdrawiam serdecznie.

Wreszcie nowy wiersz :-) Oczywiście kapitalny. Biel i
jasność to dwie różne rzeczy; czystość i ostrość... W
dodatku jasność odkrywa, noc oczyszcza. Coś pięknego
:-) Pozdrawiam serdecznie i kłaniam się nisko, Wando
:-)

Piękna poezja.
Pozdrawiam serdecznie :)

Pięknie. Pozdrawiam

Piękne pisanie.

też tęsknię za spokojem (do otulonych śniegiem sosen.)

Rozjaśnienie pewnych sytuacji życiowych może zaboleć i
pozbawić wszystkich piór, ale później odrastają
sukcesywnie i pojawia się uśmiech.
pozdrawiam z podobaniem :)

Lubię Garreta, jest bardzo wszechstronny.
Zima spośród cyklu Vivaldi'ego,
jest bardzo nostalgiczna.
Twoje słowa dobrze to oddają.

Tak, tak...
plus Vivaldi - spokój i światło duszy.
Tak odbieram Twój wiersz, Wando.
Pozdrawiam ciepło :)

Co tak markotnie tym razem, nic radości Wando w
wierszu, a przecież jak myślimy i mówimy, tak do nas
się jawi przywołane.