... z samotnością przez życie
... dziś odeszła od niego na zawsze
zostawiając go samego przed domem
odeszła sama nie oglądając się za siebie
słyszała cichy płacz i krzyk "zostań"
nie odwróciła się!
nie pożegnała go!
nie uroniła łzy!
dziś zrozumiała, że życie to nie bajka
nie ma księcia i zamku
jest ból i rozpacz
miłość już dawno zwiędła
od dziś chce sama kroczyć przez życie
ścinać kolce róż pod stopami
leczyć rany samotnie w domu
nie płakać już nigdy
sama dla siebie
z samotnością przez życie
autor
mysli-moje
Dodano: 2009-01-03 21:42:43
Ten wiersz przeczytano 532 razy
Oddanych głosów: 7
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (7)
hmm.. tak duzo tu emocji.... tak wiele w Tobie
sprzeczności...i to jest piękne! na tak! stanowczo...
Życie to nie bajka.Pozdrawiam
jak nauczymy się być sami to nauczymy się być
kimś.zostawiam+ i zapraszam na mój dzisiejszy wiersz
Czasem trzeba zabrac walizke i odejsc, ale na to
trzeba wiele odwagi! Przejmujacy wiersz.
śliczny naprawde
ja zostawiłam kogos w taki sam sposób
gdy mnie prosił - nie ugiełam się
przeczytaj moją BAśń - plus i to wielki +
smutny, ale piękny i przejmujący.
Brawo!!!