Zaziębiona śpiewaczka

Przez ulice szybkim krokiem
kłując asfalt cienką szpilką
z nieobecnym smutnym wzrokiem
ze skwaszoną mocno minką

zapłakana zrozpaczona
wciąż szpilkami kłując asfalt
przeraźliwie zaziębiona

idzie
znana
śpiewaczka

jutro koncert - co to będzie?!
jak ja ludziom wytłumaczę
gardło leczyć trzeba, prędzej!
jak zaśpiewam, gdy głos stracę?

coś na pewno mi pomoże
napar z szałwi, bzu troszeczkę
ach, niestety, coraz gorzej
robi się już niebezpiecznie

lekarz smutno się uśmiecha
proszę pani, nie ma rady
trzeba cierpliwie p o c z e k a ć
aż ustąpią te objawy

pełna sala koncertowa

wszystkie bilety sprzedane
ma ochotę gdzieś się schować
może tam - za fortepianem?

co im powiem co im powiem

wciąż kołacze się w jej głowie

"jestem chora" - wyszeptała
a mikrofon głos podkręcił
więc publiczność - zrozumiała
nikt się jednak nie zniechęcił

nie zaśpiewa? przykra sprawa
ale koncert się odbędzie?
gdzieś rozległy się już brawa
nagle martwa cisza wszędzie

Byłby kłopot to niemały
gdyby nie tych dwoje dzieci
które repertuar cały
znają biegle, tak jak leci

Adaś z Kasią z końca sali
czysto, mocno zaśpiewali
dołączyli się też inni
nawet ci co nie powinni
nawet ci co fałszowali
lecz śpiewaczkę swą kochali

stoi cicha, zachrypnięta
ale za to uśmiechnięta

innym razem tu zaśpiewa
lecz tymczasem bije brawo
a publiczność się nie gniewa
tak się wszyscy dobrze bawią!

autor

Irena Kanicka

Napisany: 2015-03-16 Dodano: 2015-03-16 13:53:41

Ten wiersz przeczytano 1780 razy

Oddanych głosów: 14

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie