310 Bezczas
Na krawędziach wszechświata zawiesza się
czas,
kiedy lodowatość serc osiąga granice
zera
bezwzględnego, zimniej nie może być.
Chociaż.
Kiedy myśli wędrują Drogą Mleczną w
kosmicznej
przestrzeni, milionami lat świetlnych
oddalone
od siebie, za późno bywa na pokonanie
dystansu pomiędzy galaktykami. A jednak.
autor
beano
Dodano: 2020-11-05 12:33:51
Ten wiersz przeczytano 2067 razy
Oddanych głosów: 41
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (83)
Na to, co ważne, nigdy nie jest za późno.
Ładnie.
Pozdrawiam serdecznie :)
"A jednak"
:)
Ciekawie.
A jednak czasami się udaje:). Pozdrawiam
beano ... czy łatwiej ... znam to życie od podszewki
...mój ? był ? a jedna potrafiłem mu wybaczyć ...
tak jak jego syn mu wybaczył ..bo wielkość człowiek
tkwi w miłości nie nienawiści...
A jednak... w życiu wszystko jest możliwe i po co...
po galaktykach myślami biegać... gdy można na ziemi
być szczęśliwym ... jedno życie się kończy ... lecz
drugie serce mocno bije ...tamto trzeba mieć w pamięci
i nad grobem pieśń taką zaśpiewać ... Dziś moją dusze
… tytuł tej pieśni …
Pozdrawiam Ciebie nie moje serce pięknym listopadem
... a w mym serc jest lipiec ...
piękna poezja,
pozdrawiam serdecznie:)
Żarliwa miłość lodowate serce rozgrzeje, szczęśliwe
chwile bliskości sprawi. Udanego dnia z pogoda
ducha:))
nieraz wystarcza kropla ciepła,żeby stopić
zlodowaciałe serca
serdeczności :)