…słuchaj - mówię do...
Dlaczego ty losie,
...do mnie pyskujesz.
I z życia mojego
...stale żartujesz?
Czepiasz się często,
...sumienia mego.
Czyżbyś już nie miał,
...zajęcia innego?
Już nie raz myślę
...wszystko poukładane.
Lecz ty dalej...sól
...sypiesz…na moje rany.
Po co za mną chodzisz,
...zaglądasz do mej duszy.
Czy ja ciągle ciebie
...jeszcze słuchać muszę?
Dlaczego szukasz
...gdzie jest moja droga.
Przecież jestem dzieckiem,
...i twojego Boga.
Co mam robić,
...jakie dać pokuty,
Abym już przez ciebie,
...nie był więcej...szczuty?
Chciałbym w spokoju
...rozwinąć swe skrzydła.
Ale jakość dziwnie
...chęć do życia mi zbrzydła.
Więc proszę...
...zostaw mnie w spokoju.
Ja pójdę sam,
...a ty idź drogą swoją.
justyn
autor
justyn55
Dodano: 2007-06-20 00:01:15
Ten wiersz przeczytano 1104 razy
Oddanych głosów: 51
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (26)
Niestety ten "LOS" - jest z nami od chwili poczęcia aż
do...ostatniej!
Wiersz każe iść precz przeznaczeniu chce wziąć w swoje
ręce życie.Wiersz wprowadza zahume i przeslanie ma
wierzyć w siebie i nigdy nie sezygnowac Dobry wiersz
Super rozmowa z losem,który ci robi na złość.Pierwsza
zwrotka jest rewelacyjna jak na mój gust..cała rozmowa
z tym wstrętnym losem jest prowadzona z klasą i jakby
z dystansem .Dokładnie wiesz czego chcesz!
zły jesteś i rozgoryczony na swój los, że nie chce Cię
zostawić w spokoju- ale to ON Cie prowadzi.. Ciekawa
forma monologu z losem, któremu nadałeś cechy
człowieka.
Wiersz ciekawy, zmuszający nas do zastanowienia się
nad własnym losem, odpowiednio dobrane rymy.
Bardzo ładny i ciekawy wiersz, czyta się lekko i
płynnie. Ponoć czasem musimy poczuć ból i smutek, żeby
potem umieć cieszyć się ze szczęścia.
Taki to już jest ten nasz los... powiązany z nami
nierozerwalnie, nie chcący zostawić nas w spokoju ani
nie dający chwili wytchnienia...
Bardzo fajny wiersz. Słuszne masz pretensje do losu..
niech się lepiej zajmie swoimi sprawami ;)
Niestety nie da się rozstać z własnym losem. Każdy do
końca musi dżwigać swój krzyż. Jak zwykle napisane z
wprawą.
Czytam... i nad swoim losem się zadumałam..
zmuszasz swym wierszem zajrzeć w głąb swego
sumienia...
swietny wiersz! gdyby wszystko zawsze bylo takie
kolorowe byloby nudno.. musimy wycierpiec zeby
dostrzec prawdziwe szczescie i docenic je.. niestety
takie juz zycie. trzeba pasc zeby wstac i wstac zeby
znowu pasc.
Polecam wiersz E.Stachury ,,Zaprawde godnym to i
sprawiedliwym slusznym i zbawiennym jest isc i padac
, z padlych wstawac..'' zostawiam plusik:) i
pozdrowionka