Abecedariusz Miłości

Anielski pierwiastek zawarty w twym pięknie,
absolutnie zniewalający, namiętnie,
artyzm posiadasz w sobie dogłębnie,
atakuje me zmysły obłędnie.

Bacznie obserwuję cię wszędzie,
będziesz dla mnie do szczęścia zaklęciem,
barwami nadziei maluje twym pędzlem,
będę cię kochał, zwiążę miłości węzłem.

Czule pieścisz mą wyobraźnię,
cóż mogę począć, pochłaniam zachłannie,
czerpię z tego wciąż nieustannie,
całując twe usta odpływam totalnie.

Dlaczego wciąż, jesteś w mej głowie,
dłużej nie mogę, muszę poznać odpowiedź,
dowiedzieć się, poczuć ten bodziec,
dotrzeć do ciebie, nie siedzieć w tym chłodzie.

Energia miłości krąży nad nami,
energicznie łopocze skrzydłami,
emanuje, łączy tęczy łukami,
esencji życia, zwilża kroplami.

Finezyjnie bajeczna, urocza,
falują jej włosy dziś nie ma warkocza,
frakcję świata widzę w jej oczach,
fotografie, slajdy, przeźrocza.

Gołąb biały miłość zwiastuje,
grucha nad nami, się zakochuję,
gałązkę mimozy ci podaruję,
gorąco przytulę i pocałuję.

Hojna natura cię pędzlem zdobiła,
hojności panienko ci nie szczędziła,
hen z daleka kolory zdobyła,
heroicznymi ruchami kreśliła.

Inna zupełnie jesteś, od innych,
inne masz oczy od tych naiwnych,
inaczej iskrzą miłości twej iskry,
inny twój umysł, jak potok bystry.

Jedyna która rozpala mą jaźń,
jest dla mnie jak dla dziecka baśń,
ją mógłbym oczami kraść,
jeszcze jeden, i jeszcze raz.

Kochasz mnie chociaż mnie nie znasz,
kontur mej twarzy w myślach zakreślasz,
którędy iść, by trafić gdzie mieszkasz,
krążę już długo o świtach i zmierzchach.

Lśniące płatki śniegu na drzewach,
lekki wiatr twe włosy powiewa,
lukier lodowy zesłany z nieba,
lukrecji słodycz w sobie zawiera.

Myślę o tobie, w tych myślach się topię,
mam cię zamkniętą w kalejdoskopie,
mogę tam zerkać, zaglądam w utopie
mami mnie to niezmiernie okropnie.

Nocą przychodzisz, rano cie nie ma,
nie jest prawdziwa twa postać senna,
nie może zostać, jest taka zwiewna,
niemniej jednak w mej głowie cenna.

Otulasz mnie swoim wzrokiem,
oglądasz się i uśmiechasz z urokiem,
odbija się słońce od twej duszy okien,
ono zawsze wygrywa z mrokiem.

Permanentnie i czulę cię pieszczę,
patrzę na ciebie i wciąż chcę jeszcze,
potokiem zalewam się ciepłych westchnień,
popłynę nim, i wpłynę w twą przestrzeń.

Róży kwiat, jej usta czerwone,
rumiana twarz i serce szalone,
radosne oczy życiem natchnione,
rozkoszy oaza bywa jej domem.

Seraficzny widok przede mną,
spoglądam na ciebie i widzę twe piękno,
słyszę twe serce, bijące tętno,
stan równowagi, to razem jedność.

Teraz cię widzę całkiem wyraźnie,
tylko przez chwilę, mam cię doraźnie,
to często drażni mą wyobraźnie,
tak szybko kończą się o tobie baśnie.

Utkać tkaninę, namalować obraz,
uszczknąć twe piękno i godnie je oddać,
uchylić o tobie tajemnicy rąbka,
ukryć ją z powrotem w serca zakątkach.

Wędruję daleko gdzieś w twojej głowie,
wtłaczam głęboko wspomnienie o sobie,
widzisz to wciąż wyraźnie jak ogień,
wkładasz mnie między bajki o tobie.

Zagłębiam się w morzu czułości,
zerkam szukając wzorca miłości,
zrywam łańcuchy zaczynam pościg,
zaprzęgnięty już koń samotności.

autor

Amore del Tuo cuore

Napisany: 2022-02-02 Dodano: 2022-02-03 20:46:24

Ten wiersz przeczytano 1532 razy

Oddanych głosów: 17

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie