Absurd

Czekając na Twój znak...
wypalam się...
znikam.

Tyle wokół mnie światła...
dobra wylewającego
się z potoków słów...

Ale cóż z tego, jeżeli we mnie
jest...

C I S Z A.

...Powala każdym delikatnym
tchnieniem...

Absurd goni absurd,
ścigają się nieustannie.
Czasami je widze,
pochłaniam umysłem...
Wtedy ta
C I S Z A
zamiera.
Krew staje się długą kolczastą
tasiemką...
Powoli owijam się
bezsennsem
i nieistnieniem...

Oni tego nie widzą...

Idą za - ciszą.
Uciekają przed - ciszą.
Pragną - ciszy.
Gdybyś tylko
spojżał na mnie
jak wtedy,
zła cisza zniknełaby...

Wlalibyśmy w siebie
miłość...
Potoki dobra wezbrałyby
niemiłosiernie.
A wokół nas
Ś W I A T Ł O.
Pamiętaj, to Bóg sie do nas
uśmiecha.

Zostaniesz?

autor

Sunny_

Napisany: 2006-03-30 Dodano: 2006-05-06 23:24:30

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Obrazkowy Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie