Agonia pewnego dziecka

W tym pustym
ciemnym pokoju
było Moje Życie
lecz z biegiem czasu
Je zgubiłam .

Nie ma Go nigdzie .

Przedtem biegło za mną
ale widocznie nie mogło
mnie dogonić -

tak szybko dorastałam

Długo płakali za Nim rodzice
jednak potem
jakoś zapomnieli
o swoim ukochanym dziecku .

Tylko matka
czasem Je wspomina .

Ma teraz
inne dzieci .

Brak jej czasu
nawet na łzy .

Nie odnalazłam Go
w starym pamiętniku
szmacianej lalce
w różowej sukience
z plamą po czekoladzie.

Na zawsze Je utraciłam .

Moje Życie drżące
oparte o ścianę
okrytą tapetą
w barwie bzu
Czekało
aż nadejdziesz
i przytulisz Je do serca .

W końcu znieruchomiało .

Straciło sens .

Zamarło .

Czasem tylko w nocy
przyciska
do piersi szmacianą lalkę .

Łka we mnie
i pyta :
„ Dlaczego mnie opuściliście?”

autor

sherri

Dodano: 2005-11-13 16:05:35

Ten wiersz przeczytano 635 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Biały Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie