albatros

W twoich oczach
był smutek bezdomnego albatrosa.

Niewinny i biały
zbroczony krwią żądzy.

W twoich oczach
był płomień
namiętności naszej;

opatrznie nazwany
światłem nadziei.

W twoich oczach
ujrzałam siebie
i moje ręce gorące.

Roztrzaskany o poblask codzienności
leży biały albatros...

Zaczekaj,
niech obmyję twarz twoją
skąpaną we łzach
niewiary.

Czy wiesz jak bardzo kocham...?
twe ciało, ziemski albatrosie?

dla M który mimo wszystko uczył miłości

autor

zmijkaa

Dodano: 2004-06-18 18:08:10

Ten wiersz przeczytano 983 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Bez rymów Klimat Dramatyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie