Album amicorum

pamiętliwym

Dziś miałem szczery zamiar opublikować coś z mej poważnej liryki właściwej, jednakże odstąpiłem od tego, bo dopadła mnie ponownie mentalna błazenada.
Przypomniałem sobie, jeszcze z dzieciństwa, taki rodzaj spontanicznej poezji jak wpisy do dziewczęcych pamiętników.
Wiele takich wpisów dokonywałem w mych szczenięcych latach, bo te młode kobietki, po prostu, bardzo mnie lubiły, a wspomnę przy tym nieskromnie, że trochę sobie w tym pomagałem.
Nim przejdę do własnej radosnej twórczości na tym polu, przytoczę nieco klasyki czyli autentycznych sztambuchowych wpisów:

Jesteś miła i sympatyczna
jak gitara elektryczna!

Na górze róże
Na dole bez
Kto Cię nie kocha
To żeby zdechł .

Ku pamięci,
Niech Ci diabeł łeb ukręci,
Niechaj kręci i muzykę,
aż Ci tata kupi brykę

.Na dnie morza leży klucz....
chcesz go zdobyć...
....to się ucz....!

Czy to noc czy to dzień
Justin Biber tooooo jest gej.

Takich perełek zebrałem więcej, jednak tu się już wstrzymam, bo to przecież moja autorska strona. Mam tu swoje najświeższe, prawie ad hoc wymyślone, może nieco ekscentryczne i frywolne propozycje.
Na początku wpis dla dziewczyny, kobiety, laski itp., no, bo to klasyka:

Na wierzbie wiszą zgniłe śliwki,
Na łotrach wiszą zdechłe psy,
Alfonsom kasę wiszą dziwki,
A w moim sercu tylkoTy!

Propozycja powyższa może wydać się za ryzykowna, bo m. in. ewidentnie „obraża uczucia”. Cudzysłów jest moim protestem przeciwko temu obiegowemu pojęciu. Uczucia ma się albo się ich nie ma, uczuciami możne kogoś obdarzyć albo nie... Tzw. obraza żadnych uczuć nie dotyczy, bo jedyne dla nich zagrożenie to grzech zaniechania!
Teraz potykam się o merytoryczną kłodę. Rzadko mężczyźni czy chłopcy prowadzą pamiętniki. Dlatego też ten wierszyk może awaryjnie służyć za laudację lub skierowany personalnie... toast:

Żyj, Przyjacielu, piękniej, raźniej
I lśnij nam w blasku swojej chwały.
Niech trunek rozum Ci rozjaśni
W tej głowie dużej i w... główce małej!

Na koniec nieco prywaty. W naszym parlamencie zasiada prawdziwa Dama. Wytworna tak w ubiorze jak i w sposobie bycia. Jako osobowość medialna wypowiada się przed kamerami z finezją, erudycyjną elokwencją i powalającym wdziękiem. Wobec takiej kobiety nikt nie może być obojętny czy nieczuły. Mnie to właśnie też się wydarzyło:

Konwalii cała balia
I w każdej ręce dalia,
Róże na dole i górze
I frezje niczym herezje.
Na każdej stronie piwonie,
Astry jak miodu plastry,
Fiołków wonne tobołki,
Bratków pełne rabatki...

Takie to moje kwiatki
Dla Kempy Beatki!

dziejopisarzom domowym

autor

Art Klater

Napisany: 2015-01-16 Dodano: 2015-01-16 21:47:30

Ten wiersz przeczytano 2954 razy

Oddanych głosów: 19

Rodzaj Rymowany Klimat Radosny Tematyka Przyjaźń Okazje Dzień Dziadka

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie