Ale to już było część piąta

Wieczór był ciemny, cichy i bezgwiezdny.
Co jakiś czas, spadał gęsty prysznic z
drzew rosnących w ogrodzie
poruszanych przez leciutki wiatr.

Cienkie promienie światła
ulicznej latarni wdzierały się do środka
przez szczelinę między roletą a framugą okna. Cisza gęstniała.

Myśli tętniły w niej jak soki w młodym agreście, gdy pod przezroczystą skórką,
pod ukośnymi promieniami światła,
ujawnia wielkie drżenie swojego delikatnego serca.

Przypomniała sobie poprzedni dzień i
słońce nadziei zasłoniła ciemna chmura.
Wpadł do domu, niczym gorący letni wiatr.
Przycisnął ją tak do siebie ciągle całując,
że nie mogła rościć sobie prawa
do żadnej części swego ciała.

Zawładnął ją całą
budząc żądzę tak pierwotną, że aż bolesną.
Nic nie miało znaczenia,
prócz ich ciał splecionych w miłosnym uniesieniu.

Kochali się w symfonii deszczu,
Kropel uderzających o parapet, liście i trawę. Miała wrażenie,
że umiera w ogniu rozkoszy.

Była niczym rzeka bez tamy,
albo ptak wypuszczony z klatki,
po dłuższym w niej pobycie.

Gdy wyszedł, jakaś myśl nieproszona
zagnieździła się w zakamarkach umysłu i
trudno było jej się pozbyć, niczym ziarenko,
które utknęło między zębami.

Cdn.
Tessa50

Miłość nie zna wieku i wciąż się rodzi.

Blaise Pascal

https://www.youtube.com/watch?v=Ax0109UuWuM &list=PL3F4529569405B4FF&index=1

autor

Tessa50

Napisany: 2020-11-12 Dodano: 2021-11-12 11:04:39

Ten wiersz przeczytano 1712 razy

Oddanych głosów: 38

Rodzaj Wolny Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie