Amici mores noveris, non oderis.
w błękicie fal
w cichym szumie
głęboko
gdzieś tam na dnie
został twój ślad
każda noc i każdy dzień
przypomina mi Ciebie
każda kropla deszczu niczym łza
boli bo przemija - samotnie
przez chwilę myślałam
że to świat się pomylił
zwąc człowieka przyjacielem
zabrano słowu magię
używając go zbyt często?
wkoło kłębiło się tysiąc myśli
tysiąc twoich słów
myślałam , że mogę zapomnieć
że z biegiem czasu - kiedyś nie wspomnę
myliłam się
a teraz przede mną najważniejszy cel
choć utraciłam przyjaciela
muszę dążyć do urzeczywistnienia marzeń
których i tak wiele nie pozostało...
i żyć chwilą tak
jakby to dzisiaj miał się skończyć świat ..
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.