Amnestia

Dla fikcyjnej części
duszy

Która oddalona od najważniejszych
westchnień
szuka prawdziwego
zbawienia

niepowtarzanego w niepotrzebnych literach

"m"

dekalogu
zaznaczonego Arką kaprysu

przymierza
wędrówki przez niezmierzone piaski
klepsydry

zegara - porozbijanego na drobne
elementy
co pozostaje we wskazówce czasu

upływa
ostatnia miłość
która nawet nie usiłuje być
pierwszą

Lecz zawsze stokrotka słowika
nie skowronka
opłakuje
dla lepszego zachodu
słońca za horyzont


niewidzialnego skroplenia łzy szczęścia pod okiem

autor

RadosławParol

Napisany: 2009-05-11 Dodano: 2016-08-20 12:03:17

Ten wiersz przeczytano 607 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie