Anielica
Ze specjalną dedykacją dla Magdaleny. Za piękną - romantyczną duszę i serce pełne wzruszeń ...
A w dłoniach
Trzymała białą różę ...
Niczym nadzieję
Czystą ...
Dotkniętą niespełnionym marzeniem.
W jej oczach odzwierciedlony był widok
morza ...
Wzburzone fale,
Zachód słońca.
Później ...
Przemówiła cisza ...
To ona każdego dnia
W swych progach mnie wita.
Nie wiem tylko ...
Do czego służyły jej białe skrzydła.
Na pewno nieziemskie,
Piękne,
Trzepoczące na wietrze.
I jedna myśl zakwitła we mnie ...
Jak brzmi Twe imię ...
Aniele?
Bo sny i marzenie są naszym nierozłącznym istnieniem ...
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.