Anita
Dla Kochanej Anity
Ma dusza rozkwita
Wyzwala ducha
Zaklętego na wieki
Prowadzi do Świątyni
Rozgrzeszonej miłości
Uśpiony szeptem śnię
Słuchając dźwięku duszy
Słyszę krzyk Anioła
Woła mnie do Siebie
Delikatnie całując
Świat rozświetla
Drobinkami gwiazd
Uczucie jak iskra
Rzucona na stos
Rozpala serce
Sycąc się słodkimi słowy
Okazując swą radość
Dzika siła Targa uczuciami
Wyjątkowa jak płatki róż
Delikatnie skąpane w rosie
Spełnieniem moich snów
Otwierając usta ciszy
Ukazuje motto
Drogowskaz jak żyć
Nie sztuką jest płakać krwią
Lecz kochać szczerą miłością
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.