ARMAGEDON

andawa. Jeśli ktoś chce pełnić wolę Boga, to pozna czy
pochodzimy od Niego, czy sami od siebie.Pozdrawiam.

Leszku Twój wiersz jest świetny co do przesłania.
Zmieniłabym tylko Jehowy na Jezusa.
Wykładnia to wyjaśnienie, komentarz. Słownik języka
polskiego podaje: Jehowa
imię Boga występujące w Biblii, powstałe przez błędne
odczytanie imienia Jahwe
1 Tm 2:5
Dzieje Apostolskie 4:11- odnośnie imion i zbawienia
Jana 5:21-30
Nie odczytuj tego proszę jako atak, ale raczej impuls
do badań samodzielnych bez świadków. Najlepiej z
Pocieszycielem :-) Duchem prawdy.
Piszesz,że nie wolno z Pisma nic usuwać, ale dodawać
też nie wolno.
Pozdrawiam. Mam nadzieję,że się nie obrazisz.

"(...)Ciało Kierownicze nie jest
świętsze od Boga, ponieważ pochodzi od Boga". To są
panie Leszku pańskie słowa. W którym miejscu Pisma
Świętego jest napisane że Towarzystwo Traktatowe
Świadków Jehowy pochodzi od Boga, jest Jego kanałem
jak to ujmujecie w swoich publikacjach?

Witaj.
Mądrość, znajomość Pisma
Świętego, prawda i poetycki
talent, to wszystko sprawia,
że chylę czoła przed Twoją
wiedzą.
Pozdrawiam:}

milyena. 'Jestem który jestem' to wykładnia imienia
Bożego - Jehowa. Natomiast Ciało Kierownicze nie jest
świętsze od Boga, ponieważ pochodzi od Boga.

Serdecznie dziękuję za komentarz.

Jestem który Jestem
Jehowa kojarzy się ze świadkami i ciałem kierowniczym,
"świętszym" od samego Boga

andawa nie ma sensu rozważać czegoś, czego nie ma w
Biblii a wymyślili ludzie i nazwali 'tajemnicą wiary'
aby usprawiedliwić swój wymysł i nie próbować
dochodzić prawdy. Więc jest tak odnośnie trójcy jak
napisałem i nie broń tych, którzy usunęli nawet imię
Boże z Biblii - Jehowa, bo skończysz tak jak oni,
którzy są przy końcu obnarzani.

Jeśli chodzi o chrześcijański punkt widzenia na
temat Trójcy Świętej, najtrudniejsze jest samo
wytłumaczenie tego zagadnienia. Trójca Święta stanowi
pojęcie, którego nikt nie jest w stanie całkowicie
pojąć lub wytłumaczyć. Bóg jest nieskończenie
wspanialszy niż my, więc nie powinniśmy starać się go
zrozumieć do końca. Biblia naucza, że Bóg istnieje pod
trzema postaciami: pod postacią Ojca, Jezusa i Ducha
Świętego. Pismo Święte naucza też, że istnieje tylko
jeden Bóg. I choć jesteśmy w stanie zrozumieć niektóre
fakty dotyczące relacji osób Trójcy między sobą,
ostatecznie jest to niezrozumiałe dla umysłu
ludzkiego. Jednak to nie oznacza, że Trójca Święta nie
jest prawdziwa lub biblijna.
Kiedy będziemy badać to zagadnienie, pamiętajmy, że
słowo „Trójca” nie występuje w Piśmie Świętym. Termin
ten powstał przy próbie opisu Jedynego w Trójcy Boga,
tego, że razem istnieją trzy wieczne osoby Boże.
Postarajmy się zrozumieć: to nie oznacza, że istnieje
trzech Bogów. Trójca to jeden Bóg mający trzy
postacie. Nawet jeśli słowo „Trójca Święta” nie
występuje w Biblii, nie ma nic złego w używaniu go. Na
pewno szybciej powiemy „Trójca Święta” niż „trzy
istniejące razem, wieczne osoby Boże”. Jeśli to
stanowi dla nas problem, zwróćmy uwagę na to, że w
Piśmie Świętym nie ma też mowy o „dziadku”. A jednak
często w Biblii mowa o dziadkach. Abraham był
dziadkiem Jakuba. Więc nie poddawajmy mimo że w Biblii
nie występuje słowo „Trójca”. To co najważniejsze, to
że idea PRZEDSTAWIONA pod pojęciem Trójcy sama w sobie
istnieje w Biblii. Skoro mamy za sobą wstęp, zwróćmy
uwagę na wersety, które potwierdzają istnienie Trójcy.
Istnieje jeden Bóg: Księga Powtórzonego Prawa 6:4; 1
List św. Pawła do Koryntian 8:4; List św. Pawła do
Galatów 3:20; 1 List św. Pawła do Tymoteusza 2:5.
Trójca Święta składa się z trzech Osób: Księga Rodzaju
1:1; 1:26; 3:22; 11:7; Księga Izajasza 6:8; 48:16;
61:1; Ewangelia wg św. Mateusza 3:16-17; 28:19; 2 List
św. Pawła do Koryntian 13:14. W wersetach ze Starego
Testamentu znajomość języka hebrajskiego jest bardzo
pomocna. W Księdze Rodzaju 1:1 został użyty rzeczownik
liczby mnogiej „Elohim”. W tej samej księdze w
wersetach 1:26; 3:22; 11:7 i w Księdze Izajasza 6:8
jest użyta forma „my”. Słowa „Elohim” i „my”
BEZSPRZECZNIE oznaczają więcej niż jedną osobę. W
języku polskim posiadamy tylko dwie liczby: pojedynczą
i mnogą. W języku hebrajskim istnieją trzy liczby:
pojedynczą, podwójną i mnogą. Liczba podwójną dotyczy
tylko DWÓCH rzeczy. Opisuje ona rzeczy mające parę:
oczy, uszy czy ręce. Słowa „Elohim” i „my” mają liczbę
mnogą: zdecydowanie dotyczą więcej niż dwóch osób,
dotyczą trzech lub większej ilości (Ojciec, Syn i Duch
Święty). W Księdze Izajasza 48:16 i 61:1 przemawia
odnoszący się do Ojca i Ducha Świętego Syn. Porównaj
werset z Księgi Izajasza 61:1 do wersetu z Ewangelii
wg św. Łukasza 4:14-19 by zobaczyć, że w tych
wersetach przemawia Syn. Ewangelia wg św. Mateusza
3:16-17 opisuje chrzest Jezusa. Tu wyraźnie widać, jak
Bóg w postaci Ducha Świętego zstępuje na Boga w
postaci Syna, podczas gdy Bóg Ojciec wyraża swoje
uznanie dla Syna. Ewangelia wg św. Mateusza 28:19 i 2
List św. Pawła do Koryntian 13:14 to przykłady
wersetów mówiących o różnych Osobach Trójcy.W podanych
wersetach Osoby Trójcy są rozróżnione jedna od
drugiej: w Starym Testamencie „PAN” różni się od
„Pana” (Księga Rodzaju 19:24; Księga Ozeasza 1:4).
„PAN” ma „Syna” (Psalm 2:7,12; Księga Przysłów
30:2-4). Duch jest kim innym niż „PAN” (Księga Liczb
27:18) i „Bóg” (Psalm 51:10-12). Bóg pod postacią Syna
jest inną osobą niż Bóg Ojciec (Psalm 45:6-7; List do
Hebrajczyków 1:8-9). W Nowym Testamencie, w Ewangelii
wg św. Jana 14:16-17 jest opisany moment, w którym
Jezus prosi Boga, by ten wysłał Pocieszyciela, Ducha
Świętego. Dzięki temu wersetowi wiemy, że Jezus nie
twierdził o sobie, że jest Ojcem lub Duchem Świętym.
Zwróćmy uwagę także na inne liczne wersety w których
Jezus zwraca się do Ojca. Czy mówił do samego siebie?
Nie, rozmawiał z inną osobą Trójcy, z Ojcem.
Każda Osoba Trójcy Świętej jest Bogiem: Ojciec jest
Bogiem: Ewangelia wg św. Jana 6:27; List św. Pawła do
Rzymian 1:7; 1 List św. Piotra 1:2. Syn jest Bogiem:
Ewangelia wg św. Jana 1:1, 14; List św. Pawła do
Rzymian 9:5; List do Kolosan 2:9; List do Hebrajczyków
1:8; 1 List św. Jana 5:20. Duch Święty jest Bogiem:
Księga Dziejów Apostolskich 5:3-4; 1 List św. Pawła do
Koryntian 3:16 (Tym, który mieszka w nas jest Duch
Święty – List św. Pawła do Rzymian 8:9; Ewangelia wg
św. Jana 14:16-17; Dzieje Apostolskie 2:1-4). Opis
poddania wewnątrz Trójcy: Pismo Święte mówi, że Duch
Święty jest poddany Ojcu i Synowi, a Syn poddany jest
Ojcu. Jest to wewnętrzna relacja, która nie wyklucza
Boskości wszystkich osób Trójcy. Nie jesteśmy w stanie
pojąć naszymi skończonymi umysłami nieskończonego
Boga. Wersety dotyczące Syna: Ewangelia wg św. Łukasza
22:42; Ewangelia wg św. Jana 5:36; 20:21; 1 List św.
Jana 4:14. Wersety o Duchu Świętym: Ewangelia wg św.
Jana 14:16; 14:26; 15:26, 16:7, a szczególnie
Ewangelia wg św. Jana 16:13-14.Zadania poszczególnych
Osób Trójcy Świętej: Ojciec jest ostatecznym źródłem
lub sprawcą: 1) wszechświata (1 List św. Pawła do
Koryntian 8:6; Księga Apokalipsy 4:11); 2) objawienia
Bożego (Apokalipsa 1:1); 3) zbawienia (Ewangelia wg
św. Jana 3:16-17); i 4) ludzkich uczynków Jezusa
(Ewangelia wg św. Jana 5:17; 14:10). Ojciec jest
INICJATOREM wszystkich tych rzeczy.Syn jest wykonawcą
przez którego Ojciec wykonuje swoją wolę w
poszczególnych dziedzinach: 1) stworzenie i działanie
wszechświata (Księga Rodzaju 1:2; Księga Hioba 26:13;
Psalm 104:30); 2) Boże objawienie (Ewangelia wg św.
Jana 1:1; Ewangelia wg św. Mateusza 11:27; Ewangelia
wg św. Jana 16:12-15; Apokalipsa 1:1); i 3) zbawienie
(2 List św. Pawła do Koryntian 5:19; Ewangelia wg św.
Mateusza 1:21; Ewangelia wg św. Jana 4:42). Ojciec
wykonuje wszystkie te rzeczy przez swojego Syna, który
działa jako wykonawca Bożej woli.Duch Święty stanowi
pomoc dzięki której Bóg może wykonać następującą
pracę: 1) stworzenie i działanie wszechświata (Księga
Rodzaju 1:2; Księga Hioba 26:13; Psalm 104:30); 2)
Boże objawienie (Ewangelia wg św. Jana 16:12-15; List
św. Pawła do Efezjan 3:5; 2 List św. Piotra 1:21); 3)
zbawienie ( Ewangelia wg św. Jana 3:6; List św. Pawła
do Tytusa 3:5; 1 List św. Piotra 1 :2); i uczynki
Jezusa (Księga Izajasza 61:1; Dzieje Apostolskie
10:38). Tak więc przez moc Ducha Świętego Ojciec
wykonuje wszystkie te rzeczy.Żadna ze znanych nam dziś
ilustracji nie odzwierciedla w pełni tego, czym jest
Trójca. Jajko (lub jabłko) nie jest dobrą ilustracją
gdyż wszystkie jego części, skorupka, białko i żółtko
są jedynie częściami jajka, nie jego całością. Ojciec,
Syn i Duch Święty nie są częściami składowymi Boga,
każdy z nich jest Bogiem. Wyobrażenie obrazu Trójcy na
podstawie wody jest lepsze, ale również nie do końca
opisuje pojęcie. Płyn, para i lód są tą samą wodą w
różnych postaciach. Ojciec, Syn i Duch Święty nie są
postaciami Boga, każdy z nich jest Bogiem. Tak więc,
choć wiele ilustracji ułatwia nam wyobrażenie o
Trójcy, nie są to ilustracje w pełni dokładne.
Nieskończony Bóg nie może zostać opisany w pełni
skończonymi ilustracjami. Zamiast zgłębiać niepojęty
temat Trójcy, spróbujmy skupić się na fakcie, że Boża
mądrość jest nieskończenie doskonalsza niż nasza. „O
głębokości bogactw, mądrości i wiedzy Boga! Jakże
niezbadane są Jego wyroki i nie do wyśledzenia Jego
drogi! Kto bowiem poznał myśl Pana, albo kto był Jego
doradcą?” (List św. Pawła do Rzymian 11:33-34).

Ona56. dzięki za wpis, bo często ze względu na
ukierunkowanie traktowany jestem po macoszemu przez
osoby różnego pokroju.

Leskie, chylę czoła przed twoimi umiejętnościami w
pisaniu.
Bardzo na tak.
Pozdrawiam.

Leskie, chylę czoła przed twoimi umiejętnościami w
pisaniu.
Bardzo na tak.
Pozdrawiam.

andawa.
TRÓJCA-(jeden Bóg w 3 osobach)
jest dogmatem niebiblijnym uznającym że Bóg, Jezus i
Duch Święty są osobami wiecznymi i równymi sobie.
Słowa trójca jednak nie ma w Biblii i nic, co by
wskazywało, że coś takiego istnieje. Dlatego mówi się,
że jest to tajemnica wiary. Koncepcję trójcy stworzył
grecki filozof Platon w IVw.p.n.e. i przyjęła się ona
we wszystkich starożytnych religiach pogańskich.
Natomiast w chrześcijaństwie wprowadzona została
dopiero przy końcu IVw.n.e. i obecnie objęła swym
zasięgiem wszystkie religie powiązane ekumenicznie. Z
Biblii wynika jednak, że Duch Święty nie jest osobą,
tylko czynną siłą Bożą i ma szeroki zakres działania
Łuk.24:49, Dź.2:4, Gal.5:22,23, Łuk.1:35. Poza tym
Jezus nigdy nie był i nie będzie równy swojemu ojcu
Jehowie Jn.14:28, 1Kor.11:3, 15:24-28 i miał początek
w niebie Jn.1:2, Kol.1:15, Obj.3:14. Chrystus więc
modlił się do swojego ojca i wrócił do Niego jako do
swojego i naszego BOGA Jn.20:17. Wspomniał też, że
został posłany przez jedynego prawdziwego Boga
Jn.17:3. Wiedza ta jest niezbędna do zbawienia,
ponieważ osoby, które wierzą w ten dogmat nigdy nie
zrozumieją Biblii i nie poznadzą prawdy, która może je
zbawić 1Tym.2:3,4.

andawa.
JEZUS - Syn Boży Łuk.1:35
W Biblii jest nazwany też Bogiem mocnym Iz.9:5,6,
ponieważ przyjdzie czas, że będzie Mu dana władza nad
ziemią przez 1000 l. Obj.20:6 od Boga Wszechmocnego.
Obecnie władcą i bogiem tego świata jest szatan
Jn.14:30, 2Kor.4:4 z dopustu Bożego. Nigdzie jednak w
Biblii Chrystus, ani szatan nie jest nazwany Bogiem
Wszechmocnym, ani Wszechświata jak Jehowa. Dzięki
śmierci Chrystusa będziemy mogli dostąpić życia
wiecznego Mat.20:28 i dlatego jest też nazwany
wiekuistym ojcem. Jest też pośrednikiem między Bogiem
a ludźmi 1Tym.2:5 i był stworzony, zrodzony w niebie
jako pierwszy anioł o imieniu "Słowo", oraz był
współtwórcą wszystkich rzeczy Obj.19:13, 3:14,
Jn.1:1-3,14, Kol.1:15, Heb.1:13, 2:7,9, Rodz.1:26. W
niebie nazwany jest też archaniołem Michałem (głównym
aniołem) Obj.12:7 ponieważ dana Mu jest wszelka władza
w niebie i na ziemi Mat.28:18. Został również
ustanowiony kapłanem na wzór Melchisedeka i może się
wstawiać za nami u swojego Ojca Heb.7:17,24,25, 8:1,
9:24. Urodził się Jako doskonały człowiek na ziemi i
żyłby wiecznie gdyby go nie zabito, ponieważ był
poczęty Duchem Świętym i równy Adamowi przed grzechem
1Kor.15:45. Zawsze uważał wyższość swojego ojca Jehowy
Jn.14:28 i zawsze będzie Mu podlegał 1Kor.15:24-28.
Zależność tą podkreślają też wyraźnie słowa Chrystusa
z Jana 20:17 'Idę do BOGA i OJCA mego, do BOGA i OJCA
waszego". Tak więc tylko Jehowa jest jedynym,
prawdziwym BOGIEM jak informuje Biblia Jn.17:3,
1Kor.8:5,6, Rz.1:25.

Św. Jan przedstawia Jezusa z Nazaretu, Jego czyny,
Jego nauczanie taki, jaki było w rzeczywistości. Fakt,
że Jan pisze swoją Ewangelię już po zmartwychwstaniu
Jezusa, pozwala mu, wszystkie wydarzenia z Jego
ziemskiego życia, pełniej i głębiej zrozumieć. Poza
tym Duch Święty którego otrzymał, dał mu poznać to,
czego wcześniej nie mógł zrozumieć: "Jeszcze wiele mam
wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie
możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi
was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie,
ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam
rzeczy przyszłe" (J 16, 12-13). Duch Święty także
przypomniał mu słowa Jezusa: "Pocieszycie!, Duch
Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was
wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam
powiedziałem" (J 14, 26). Widać wyraźnie w tych
sformułowaniach, że Jan jest przekonany, że przekazuje
wiernie orędzie, naukę i czyny Jezusa z Nazaretu, w
Jego rzeczywistości historycznej. Jan pisze Ewangelię,
aby przekazać bardzo ważną prawdę, że Jezus z Nazaretu
jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem. Sam
Ewangelista to zaznacza: "I wiele innych znaków,
których nie zapisano w tej książce, uczynił Jezus
wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście uwierzyli, że
Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc,
mieli życie w Imię Jego" (J 20, 30-31).
"Znaki" zatem o których mowa w wierszu 30, mają
podwójny cel. Udowodnić, że Jezus jest faktycznie
oczekiwanym Mesjaszem (dowód skierowany do Żydów i do
chrześcijan nie potrafiących odpowiedzieć na zarzuty
żydowskie), a także mają udowodnić, że Jezus jest
Synem Bożym, aby przekonać tych, którzy temu przeczą.
Czytając Ewangelię św. Jana zobaczmy, co sam Jezus
mówi o sobie. Z tekstu dowiadujemy się, że Jezus
wyraźnie stwierdza, że tylko On zna Ojca i widział
Ojca. W mowie eucharystycznej wygłaszanej po
rozmnożeniu chleba. Jezus podkreśla: "Nie znaczy to,
aby ktokolwiek widział Ojca; jedynie ten. który jest
od Boga widział Ojca" (J 6. 46). Tę samą myśl
potwierdza św. Jan w prologu: "Boga nikt nigdy nie
widział. Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie
Ojca, [o Nim] pouczył" (J 1, 18). Dopiero Jezus
Chrystus dał doskonałe objawienie o Trójjedynym Bogu.
"Głoszę to, co widziałem u mego Ojca" (J 8, 38). "Kto
z nieba pochodzi Ten jest ponad wszystkimi. Świadczy o
tym, co widział, (J 3, 31-32). Jezus na ziemi cieszy
się tym poznaniem Ojca, którym cieszył się przed
Wcieleniem. Te same teksty znajdujemy również w
Ewangelii Mt 11, 27 i w Ewangelii Łk 10, 22.
Wielokrotnie Jezus podkreśla, że zna Ojca. Jezus zna
Ojca tak, jak Ojciec Syna. Ojciec zna doskonale Syna,
ponieważ jest Bogiem. Wynika z tego, że Syn zna
również całkowicie, doskonale Ojca. Kto zaś zna
doskonale Boga, jeśli nie jest samym Bogiem? Zwróćmy
również uwagę na konfrontację Jezusa z niektórymi
Żydami, spowodowaną uzdrowieniem w szabat: "I dlatego
Żydzi prześladowali Jezusa, że to czynił w szabat.
Lecz Jezus im odpowiedział: «Ojciec mój działa aż do
tej chwili i ja działam». Dlatego więc usiłowali Żydzi
tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał
szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc
się równym Bogu" (J 5,16-18). Co to było, że wywarło
aż taką reakcję słuchaczy? Po pierwsze, Jezus odnosi
się do Boga słowami "Ojciec mój". Już to dla nich było
nie do przyjęcia, bo Żydzi używali formuły "Ojcze
nasz". Ale Jezus dodał jeszcze, że jak długo Bóg
działa, On, Syn. działa także. Czyni się przez to
równy Ojcu. Słuchacze jednoznacznie zrozumieli
wypowiedź. Takie sformułowanie było dla nich
bluźnierstwem, stąd usiłowali Go zabić. Jezus
stwierdzał również, że jest jedno z Ojcem. W czasie
obchodzenia uroczystości Poświęcenia świątyni, Jezus
przechadzał się w świątyni w portyku Salomona.
Otoczyli Go wtedy Żydzi i spytali, czy On jest
Mesjaszem. Jezus wyrzucając im ich niewiarę, zakończył
swoją odpowiedź słowami: "Ja i Ojciec jedno jesteśmy".
I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować.
Swoje postępowanie uzasadniali w następujący sposób:
"Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za
bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz
siebie za Boga" (J 10,30-31.33). Ta reakcja słuchaczy
staje się zrozumiała, gdy pojmiemy słowo "jedno".
Oznacza to nie jedność osoby czy zamiarów, lecz
jedność w istocie. To stwierdzenie Jezusa, że jest
jedno z Ojcem jest szczytem twierdzeń Chrystusa na
temat relacji między Ojcem a Nim. Nie ma wątpliwości,
że ci, którzy usłyszeli to stwierdzenie zrozumieli, że
Jezus podaje się za Boga. Podobnie zresztą świadczą o
tym również inne wypowiedzi: "Gdybyście mnie znali,
znalibyście też Ojca mego" (J 8, 19); "Kto mnie widzi,
widzi tego, który mnie posłał" (J 12, 45); "Kto nie
czci Syna, ten nie czci Ojca, który Go posłał" (J
5,23). Można tu jeszcze dodać słowa, a raczej prośbę
Filipa: "Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy.
Odpowiedział mu Jezus: "Filipie, tak długo jestem z
wami a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył,
zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: «Pokaż
nam Ojca. Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a
Ojciec we Mnie?"» (J 14, 8-10). Należy tu wyjaśnić,
co to znaczy: kto widzi mnie, widzi Ojca.Poznanie
Jezusa jest równoznaczne z poznaniem Ojca, ponieważ
Syn i Ojciec są jedno. Ojciec jest w Synu, a Syn w
Ojcu. Przez bezpośrednie obcowanie z Jezusem, a przede
wszystkim przez wiarę w Niego, apostołowie poznali
Syna i w następstwie tego poznali również Ojca. Filip
nie rozumie tajemnic wewnętrznego życia Trójjedynego
Boga. Przez widzenie Ojca rozumie fizyczny akt
patrzenia i prosi Jezusa o pokazanie Ojca: tę prośbę
mogła podsunąć mu pamięć o teofaniach, czyli
objawieniach się Boga Abrahamowi, Mojżeszowi.
Tymczasem nie chodzi o oglądanie Boga oczami ciała,
ale o znajomość duchową, dzięki której ten, kto zna
Syna zna również Ojca. To zupełnie jasne zgranie z
tym. co mówi św. Paweł: "Teraz poznajemy jakby w
zwierciadle niejasno, wtedy zaś będziemy Boga oglądali
twarzą w twarz. Teraz poznajemy po części, wtedy zaś
poznam tak, jak i zostałem poznany" (1 Kor 13, 12).
Tak, jak Bóg w pełni mnie poznaje, tak i ja poznam
Boga, ale dopiero po śmierci, w życiu wiecznym.
Dlatego nie można powiedzieć, że Apostołowie widzieli
Boga tak, jak będzie Go można widzieć w wizji
uszczęśliwiającej. Musimy pamiętać, że Boga poznajemy
w różny sposób. Mamy tzw. wiedzę nabytą. Wiedza ta
rodzi się z przekazu, obserwacji i wnioskowania. Ale
jest wiedza wlana, którą cieszyli się na przykład
prorocy, apostołowie. Jezus mówił do Szymona "nie
ciało i krew ci to objawiły", a więc nie wiedza
nabyta, "ale Ojciec mój". A więc istnieje szczególne
poznanie na podstawie otrzymanego daru Bożego.
Natomiast pełne poznanie, które określa się jako wizję
uszczęśliwiającą, jest tu na ziemi niemożliwe z racji
naszej ograniczoności.Należy zwrócić uwagę na jeszcze
jeden szczegół, ale jakże znamienny. Jezus, kiedy
zwraca się do Ojca w modlitwie, momencie, w którym
człowiek wypowiada się z największą szczerością i
pełnią - mówi do Niego "Abba" (Mk 14, 36). Wyrażenie
to nie jest znane w modlitwach żydowskich przed
Jezusem i zachowane jest w Ewangeliach w oryginalnym
języku aramejskim, co jest znakiem że pochodzi od
samego Jezusa. Wyrażenie Abba (tatuś) w stosunku do
Boga jest czymś absolutnie wyjątkowym i nie mającym
żadnej paraleli. To słowo pojawia się w modlitwie
Jezusa w Ogrodzie Oliwnym. Taka zażyłość,
uwzględniając transcendencję Boga, byłaby nie do
wyjaśnienia, gdyby Jezus nie był świadomy, że jest
Synem Boga w znaczeniu właściwym i pełnym.
(ks. Edward Janikowski TChr.)
Szanowny Panie Leszku, życzę Panu z całego serca
spotkania z prawdziwym Jezusem, Bogiem - Człowiekiem.