artystyczny nieład tych myśli

Całkiem tak sam w sobie na zewnątrz zamknięty
Dostrzegam ten obraz z Tobą w roli głównej z boku
Chce na to patrzeć poprzez kolorowe myśli
Wyciągam tchnienie z obłoków dnia
Ciągła melodia Twoich słów nie przestaje grać
To jest moja zmyślona forma przejawu miłości
Boję się głośno powiedzieć tego czego się boję
Uciekam z tym na różne krańce wyrazistości
I nie pragnę niczego tak bardzo jak Ciebie
Pokochać
Albo znienawidzić
Ranie swoje serce w głębi której nie ma
Nie stworzyłem jej nigdy tak naprawde
Ona nie istnieje tam we mnie w środku
Płaska pustka wypukła od bólu
Wady miłości dostrzegalne od zaraz
Zakrywane płaszczem nadziei
Czy Ty tego chcesz ?
Czy Ty tego pragniesz ?
Na takim samym zamyśle jak ja
Bo w nas tego jest tak dużo że chyba aż tego nie ma
Czy to co nazywasz miłością ma jakiś sens ?
Uspokój się
Znajdź to po raz wtóry
Błagający i nikły, wysterylizowany śmiechem świat
Popadłem w mistrzowską prowokacje bicia serca
Ktoś każe prowadzić życie dolinami które blaskiem oświecasz
Gdzieś tak stoję z boku
Kiedy na środku jesteś Ty
Tak patrzę na Ciebie
A Ty spoglądasz na mnie
Wynikamy sami z siebie
Nie tego tak pragnęliśmy
Wznoszą się na nas litościwe zapomnienia
Których w Tobie więcej płaczu niż we mnie mniej łez
To taka artystyczna wizja nieładu tego co teraz żyje
W nas
We mnie na pewno
Chwila w której już na zawsze poprowadziłem się jedną ścieżką
Nie była chwilą a całym czasem Tobie skradzionym
Daj mi jeszcze na chwilę wspomnienie na nowo
I nie każ potem spoglądać z pokorą na to wstecz
Pozwól zatriumfować chwili
Zjednocz nas na sekundę którą nazwiemy wiecznością
Czuję to tak nagle jak gdybym nigdy tym nie miał być
Za wcześnie jeszcze ??
A może raczej już za późno
My uciekamy od tego
My gonimy za tym
A razem nigdy nas nie ma

autor

Sir Peter Agis

Dodano: 2006-04-06 17:41:41

Ten wiersz przeczytano 740 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie