Awaria
Kolejno następujące po sobie noce
o smaku uśmiechu o poranku,
przeminęły niczym spadająca gwiazda.
Rozsypując dreszcze pod skórą
uciekła niewinność i niechęć
do własnego ciała.
Pozostając niewyjaśnioną zagadką
buduję nowe znaki zapytania
nad rozsypanym olejem.
Zewsząd panowanie euforii
zamieniło się
w niewyobrażalną potęgę trzykropka.
Mnożąc się,
pozostawiają po sobie ślad milczenia.
Narastające zniechęcenie
dodaje błota do kałuży ciszy.
Nie znając nadziei,
tracę powietrze w płucach.
Komentarze (2)
bardzo obojętne jest życie w Tobie....nie ma się czym
załamywać....choć nie znam przyczyny ....pozdrawiam
rozsypanym olejem - no tu jednak z kreatywnością
przegięłaś. A reszta - Jak dla mnie jak na jedną
stalówkę - świetna.