Bajka o złośliwej wronie

Pewna czarna jak noc wrona
ciągle niezadowolona
wszystkich w lesie obrażała
i bez przerwy narzekała :

- że dzień cały szumią drzewa
- że zbyt głośno słowik śpiewa
- że kukułka ku ku kuka
- że wciąż dzięcioł w drzewa stuka.

Zakrakała do sąsiadki :
pójdę mieszkać na rabatki
i dodała w wielkim gniewie :
nie chcę gniazda mieć na drzewie !

Życie me się rozweseli
pośród bąków, pszczółek, trzmieli,
czuć się będę znakomicie
bo spokojne lubię życie.

Roześmiała się sąsiadka :
nie dla wrony jest rabatka !
lasu byłoby mi szkoda,
mnie na drzewie się podoba !

Mieszka wrona na rabatce
lecz wciąż myśli o sąsiadce :
chyba jednak rację miała,
no cóż - słuchać jej nie chciała.

Na rabatce źle się czuje,
też ją wszystko denerwuje,
bąki, pszczoły koncertują,
wrona twierdzi, że fałszują.

Lepiej wronie było w lesie :
- tam śpiew ptaków echo niesie
- tam przyjaźnie szumią drzewa
- tam wesoło słowik śpiewa..

Trzeba wracać - nie ma rady !
pożegnała więc owady,
na uściski brakło czasu
bo śpieszyła się do lasu.

autor

DanutaD

Napisany: 2008-03-18 Dodano: 2008-03-18 11:24:54

Ten wiersz przeczytano 4931 razy

Oddanych głosów: 28

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Dla dzieci

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie