BALLADA O PRZYDROŻNYM DRZEWIE

Tam, gdzie niebo kładzie się ku zachodowi drogi
Na straży bezkresnego oceanu stoi wspomnienie lasu
Kiedyś z jego nasienia piły życiodajne soki
Stworzenia tego świata

Wybujałe paprocie, które raz w roku rodziły kwiaty obfitości
Przystojne brzozy delikatne w swoim szumie
Mocarne buki i długonogie sosny
Pomiędzy którymi przemykały zwinne sarny i dostojne elfy

A dąb mocny w swoim przeznaczeniu
Dumny w dziele tworzenia
Jak drzewiec upajał się swoją siłą

Nie słyszał głosu młodej dziewczyny z pradawnego rodu
Której serce rzuciło czar suszy na krainę
I stoi przy drodze ponury strażnik wspomnienia

autor

niegrzeczny

Napisany: 2007-06-18 Dodano: 2008-10-02 14:53:55

Ten wiersz przeczytano 682 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie