Bez grzechu

miłośc to nie grzech ..."bo nim nie może przecież być
kochanie."... - cieplutko pozdrawiam:)

Sotku,
wczoraj poświęciłam cały dzień na Twoje wiersze,
wszystkie przeczytałam.
"Panie poeto, plan został wykonany":))
Powiem krótko: miałam wrażenie jakbym czytała tomik
wierszy w bardzo dobrym wydaniu.
Czekam na kolejne Twoje wiersze.
Życzę Weny i lekkiego pióra.
Serdecznie pozdrawiam:)

Miłość, najpiękniejsze uczucie na świecie, potrafi
wszystko. Bardzo optymistycznie. Serdeczności:))

o nie wiem, nie wiem...:)

Mareczku pięknie, jestem pod wrażeniem. Wierz mi, ale
dodajesz mi sił do dalszego życia, gdy czytam coś tak
wspaniałego.Też uważam, że miłość prawdziwa nie jest
grzechem. Gdy kochamy stajemy się o niebo lepsi, bez
miłości smutno... serdecznie pozdrawiam, bądź nadal
blisko :)

Takie to prawa natury człowieka. Tylko co do grzechu
to mam wątpliwości. Ja mam nadwyżki w seksie a
sąsiadka potrzeby bo stary już nie może, więc ja robię
dobry uczynek sąsiadce a przy spowiedzi ksiądz
powiada, że to ciężki grzech / nie cudzołóż /
Coś tu nie gra z tym kochaniem.

Dzięki Sotku za komentarz pod moją prozą.
Dzisiaj mam trochę wolnego czasu, z przyjemnością
poczytam Twoje wiersze. 2/3 już przeczytałam.
Chwile spędzone z Twoimi wierszami uważam za bardzo
przyjemne. Gdy będziesz czytał moje/polecam
tautogramy/, możesz być zawiedziony, bo nie piszę tak
pięknie, jak Ty:))
Pozdrawiam Cię bardzo serdecznie, do miłego.

Dajesz nadzieję, pięknym słowem pisaną...pozdrawiam:)

Piękny, lekki, pozytywny wiersz.
Bardzo żałuję, że nie mam pojęcia co to jest miłość,
ale przecież taka odwzajemniona, bez zdrady nie może
być choćby w minimalnym stopniu grzechem. No chyba, że
każde szczęście to grzech. I a to najbardziej podoba
mi się ten wiersz, zresztą całokształt jest świetny.
Brawo!

Miłość to dar od Boga, czy taki dar można nazwać
grzechem?

Pozdrawiam serdecznie:)

Choćby miłość była największym grzechem świata nie
przepuscilabym okazji by jej zaznać wbrew wszystkiemu.
Pozdrawiam. :-)

Gdzie wielka przyjemność, tam niekoniecznie musi być
bezgrzesznie i bezpiecznie.

Ależ to jest cudne i takie samo, jakie mi czytała moja
Babunia ze starych kalendarzy ściennych. Autor to
drugi Adam Asnyk i Wincenty Pol jednocześnie, więc
wszystkich Was cieplutko
pozdrawiam!

Kochanie, ależ skąd. Pozdrawiam serdecznie.Piękny
wiersz

ładnie, ciepło i z nadzieją...pozdrawiam