Bez przyzwolenia

/byśmy doceniali każdy dzień i pojmowali życia zamysły/

Jakże by miało mnie nie cieszyć kontemplowanie chmur
I Twój czuły cień, krzątający się w kuchni
Ten liść rudy, wilgotny przyklejony do szyby

A dlaczego miałabym ubolewać nad rozerwanym sznurem pereł?
Nosić żałobę po obiadowym rosole, albo
Udawać, że wzrusza mnie los opadających róż w ogrodzie?

Będzie nowe życie jutro i umieranie będzie
I modlitwy błagalne,ofiary tego nie zmienią
Świat krąży nie dbając o nic, niezmiennie bez naszego przyzwolenia

/mojej przyjaciółce-by wierzyła,ze następny dzień będzie lepszy/

autor

agga821

Dodano: 2007-10-23 18:58:06

Ten wiersz przeczytano 639 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie