Białe mewy

Zamilkł szum fal
krzyk spłoszonych mew
Ucichł śmiech
porcelanowych naczyń
kieliszków dźwięk.

Spadł biały welon
na szafy dno z pościelą
Na pustym brzegu życia
jest inaczej jak było widać
z tamtego klifu.

Jak dwa ptaki
oderwane z świergoczącej chmary
Wznosimy się opadamy
z wirem losu życia
pędzimy dalej i dalej.

Na początku ktoś rzekł
cicho do mnie
Nie pamiętam już kto
czy to był Bóg Ojciec
czy też może moja Matka

Pamiętam tylko te słowa
bądź błogosławionym
Pracowitym bądź
a zdążysz uwić
radosny dom .

Na pustym brzegu życia
na urwistym szczycie skał
Zbudujemy piękny dom
a będzie cichy
i pogodny będzie on.

A kiedy przyjdą dzieci
zabrzmi zadrży
Jeszcze mocniej!!
jak serce! jak dzwon!
Będzie on zapłatą
za życia smak

Będzie jak róża
na szczycie skał
Z fortecą miłości
i świetlistą bramą
do gwiazd...

Moja Anno.

autor

Jastrząb0707

Napisany: 2017-02-14 Dodano: 2017-02-14 01:18:19

Ten wiersz przeczytano 3948 razy

Oddanych głosów: 39

Rodzaj Wolny Klimat Romantyczny Tematyka Miłość Okazje Ślub i Wesele

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie