Bies

U bram wył pies przez noc i dzień.
To śmierć ktoś rzekł. To znak jej jest.
Wnet zbladł i sczezł wśród drwin jak cień,
choć szept wciąż trwał. To jest nasz test.

Zły zaś knuł plan, by zgnieść w nich cześć,
a grzech był im za wzór po kres.
Dał ślad jak wół z trzech cyfr po sześć,
by wiódł ich los nie Bóg, lecz bies.

W mig cel ten padł, gdyż miał moc Bóg .
I ład się stał, a czart zbiegł precz.
Gdyż strach go gnał, gdzie kres jest dróg,
by skryć się tam gdzie zło i miecz.

autor

Gminny Poeta

Napisany: 2021-08-20 Dodano: 2021-08-20 11:11:23

Ten wiersz przeczytano 1310 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie