BITWA POD GRUNWALDEM

Był lipcowy dzień.
Dwie armie potężne,
Zakute w pancerze
Stanęły naprzeciwko siebie,
Pod Grunwaldem.
Polscy rycerze mężni, silni jak niedźwiedzie.
Litwini, Żmudzini, Tatarzy
Z orłem na piersiach do walki stanęli.
Król znany- mądry Jagiełło,
Kilka mszy przed bitwą odprawił.
Ufał Bogu, że z Nim wygramy.
Krzyżacki mistrz zakonu Ulrich Von Jungingen,
Porywczy szaleniec dał rozkaz do ataku.
- ,,Uderzyć zmiażdżyć wroga!??
Polscy rycerze z pieśnią Maryi Dziewicy
Na ustach, do walki ruszyli.
Krzyżacy dzielnie się bronili,
Lecz rycerze Polscy w bojach byli zaprawieni.
W pył Krzyżaków zmiażdżyli.
Po bitwie słychać było jęki rannych ,
Pełno usłanych, zastygłych ciał.
Wielkie cmentarzysko.
Pozabijane, ranne konie.
Smród od rozkładających się ciał, zakutych w zbroje.
Krzyżackie chorągwie zostały zdobyte,
A na nich leżało ciało Mistrza Krzyżackiego.
Jak dzikie zwierzę ugodzonego przez chłopów.
Jagiełło król roztropny i mądry,
Powiedział:
,,Oto jest ten, który jeszcze dziś rano mniemał się,
być wyższym nad wszystkie mocarze świata??

Wiersz jest poświecony Bitwie pod Grunwaldem, gdzie stanęły naprzeciwko siebie dwie armie w roku 1410. Polscy rycerze odnieśli zwycięstwo nad Krzyżakami na długie lata.

autor

Pioru

Napisany: 2012-06-26 Dodano: 2012-06-26 10:55:29

Ten wiersz przeczytano 5995 razy

Oddanych głosów: 0

Rodzaj Obrazkowy Klimat Dramatyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie