Blejtram

Krótsze dni są już, noc zapada coraz szybciej,
dłuższa jest.
Zgubi to, co jeszcze tak niedawno było,
czytelne, wyraziste, określone i jak niebo czyste.
Jasne kontury też za chwilę znikną,
jakby ktoś do białej farby czarną dolał.
Dzień każe nam smakować swą urodę,
odkrywać to, co ujawnia,
ono nie jest życia wstydliwą mimozą,
bywa pachnącą szorstką miętą.
Noc przestawia nas na inne tory,
warstwą domysłów jest, skojarzeń i tęsknot.
Biegniemy tam, gdzie jasność stawia bariery,
czerń pozwala złudzeniom działać bezgranicznie.
Ten blejtram nie ma ram, tak jak nie ma ich wyobraźnia,
ten dobry mrok, pozwala skrzydłom fantazji urosnąć, polecieć tam.
Życie, bo dzień ma swój czas.
Świt budzi wigilię realnego bytu,
warstwy kosmosu giną,
te urodzone dzięki mrokom nocy.
Jaskrawość dnia skutecznie fantazję zadusi,
czyniąc ją absurdalnym rekwizytem.

https://youtu.be/ybJPy5xDM48

autor

Annna2

Napisany: 2020-08-25 Dodano: 2020-08-25 08:49:22

Ten wiersz przeczytano 948 razy

Oddanych głosów: 23

Rodzaj Nieregularny Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie