Błękit nieba

Po błękitnym niebie chmurki spacerują,
ot takie pierzynki, puchowe kołderki.
Słońce nieśmiało zza nich wygląda,
rzuca radosne promienie.

I nie wiadomo kiedy to przyszło,
to coś te czarne chmurzyska
i dzień słoneczny, piękny radosny,
zrobił się szybko ponury.

To tak jak życie, coś nim steruje
choć wszyscy się bardzo starają...
lecz siły jakieś – siły nieczyste,
w życiu jak w kotle mieszają.

Już zaświaty widać z oddali
jak dusze się do nich zbliżają
i tak jak w życiu, gdy jest kolejka
- za staczem się rozglądają.

autor

karl

Napisany: 2013-08-21 Dodano: 2013-08-21 11:05:37

Ten wiersz przeczytano 1900 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Obrazkowy Klimat Ironiczny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie