Błękitnie

Dla innych zbędne "farmazony"
ale to ich strata,
nie widzą w pełni
uroków świta ...

...piękny obrazek wyczarowałaś na tym pomoście, feeria
barw i blasku
pozdrawiam:)

Tak poetycko, romantycznie pokazałaś peelkę DoroteK.
Nie wszyscy w stanie są zrozumieć taką wrażliwą duszę.

Pozdrawiam serdecznie:)

Faktycznie ten sam nastrój nam towarzyszy i ten sam
błękit nieba. Gratuluję wiersza :) Pozdrawiam.

Uwielbiam błękit.Szkoda, że "łzy, łzy, łezki, a świat
zrobił się niebieski". Ostatnio cała jestem w
błękicie, niestety.Pozdrawiam@

Bardzo ładnie. Wielu lludzi nie ma na tyle wyobraźni,
żeby we wszystkim dookoła widzieć piękno, dlatego
cudza wyobraźnia wydaje im się czymś śmiesznym i
często głupim. Ale nie zrażajmy się tym. :)

Pięknie. Tylko ci co mają wyobraźnię widzą więcej.
Inni patrzą lecz tak niewiele widzą.

:):) Kochana Dorotko. Wzajemnie. Całe Święta niech
będą na słodko. Miłego dnia. Dziękuję

Bardzo piękna i dojrzała poezja. Nawet nie wiem jak
komentować. wzruszył mnie Twój wiersz dogłębnie.
Gratuluję i pozdrawiam serdecznie...

dodaje przekazowi swoistego uroku. Korekta

Wiersz jest pogodny i optymistyczny. Nadzieję na bycie
razem - chociażby we wspomnieniach - podkreśla
odbijający się w tafli wody błękit nieba.
Przedświąteczny połów mieniących się diamentową
otoczką ryb podkresla urok przekazu.

Pozdrawiam przedświątecznie.

Jurek P.p.

Prześliczny, zwłaszcza te stopy w niebie.Pozdrawiam
ciepło i świątecznie:)

kolorowe marzenia twoje błękity... a wiersz jak
diamencik piękny:-)
radosnych Świąt :-))))

Pieknie, obrazowo:)
Pozdrawiam, DoroteK:)

Bo w życiu przecież nie o to idzie,
by na nie patrzyć, ale by je widzieć!
Zdrowych i radosnych świąt życzę!